La Cala de Mijas

Ondertussen zijn we al een week in de penthouse van Muriel in La Cala de Mijas.

La Cala is met de jaren onze Happy Place geworden. Het is de derde keer dat we hier zijn en het voelt een beetje als thuis, ook al is er hier eigenlijk niks te zien. Het dorpje, want meer is het niet, ligt tussen Málaga en Marbella en je kan hier overal nog gratis parkeren. Zo’n dorpje dus. We kennen de weg in de supermarkt, we weten de goede restaurantjes en de man van ‘onze’ chiringuito is ook nog op post. Het enige wat we minder tof vinden is dat het hier veel en veel drukker is dan in 2019, onze eerste keer hier. En da’s jammer. We hadden vorig jaar al gezien dat er hier een ongelofelijk bouwwoede aan de gang is. Het kan dus alleen maar erger worden met het aantal toeristen.

Ik had graag het appartement van vorig jaar terug gehuurd, maar aangezien ik door mijn oogprobleem pas half september kon boeken was ik te laat en was het appartement bezet. Maar Yves, de eigenaar, was zo vriendelijk om me in contact te brengen met Muriel die in dezelfde kleine residentie een penthouse heeft die ze sinds kort verhuurt. En de penthouse van Muriel (met 140 m² terras!!) was nog vrij.

We zitten hier goed, hoog (3de verdieping) en droog (*), zonder buren en met vrij uitzicht. Ik zeg het al jaren: zo’n appartement in mijn dorp in België, met rondom rond terras … heel graag. Helaas is Manlief nog zo ver niet om ons huis in te ruilen voor een appartement.

Woensdag hebben we van ’s morgens tot ’s avonds genoten van de zon en van alle zithoekjes op het terras.

(*) Donderdag was een ander paar mouwen. De dag begon met regen, gewoon een flinke bui. Maar in de namiddag begon het ook te waaien. Wij zitten op een hoek, op de bovenste (3de) verdieping en de residentie ligt op een berg(je). Wij vangen blijkbaar alle wind. Het was echt niet normaal. Op een gegeven moment vreesde ik dat de ramen er zouden uit waaien. We hebben het hele terras moeten leegmaken want zelfs de tuinmeubels vlogen over en weer. Mooi hoor, die verschillende hoekjes om te zitten maar veel werk als het allemaal snel weg moet!

Maar goed, gelukkig duurt dat nooit lang (hoewel) en vrijdag scheen de zon weer. Al was het ook wel flink afgekoeld. Wat ik helemaal niet erg vond.

Op een paar korte wandelingen na hebben we eigenlijk alleen maar genikst de afgelopen week. We hadden blijkbaar allebei behoefte aan rust.

Ik weet niet wat we deze week nog gaan doen. Dat zal een beetje afhangen van het weer. Het is de laatste dagen zeer wisselvallig geweest, met nogal wat regen en wind, en dat nodigt niet uit om naar buiten te gaan. De Caminito del Rey staat al sinds vorig jaar op ons programma, maar toen was het veel te heet. En nu is het te nat en winderig.

Neen, de weergoden zijn ons niet goed gezind dit jaar. Al ziet deze ochtend van dinsdag 24 oktober er toch weer wat vriendelijker uit.