Samen met nog wat andere steden behoort Málaga tot mijn favoriete Spaanse steden. Elke keer dat we hier zijn wil ik de stad in. Zo ook deze keer want ik wou nog eens gaan kijken in de Mercado én ik had gelezen over street art / murals in de wijk Soho, even buiten het toeristische hart van de stad.
Eerst naar de overdekte Mercado Central de Atarazanas in het centrum van de stad. De ‘Mercado Central de Atarazanas‘ is gebouwd tussen 1876 en 1879 in Neo-Mudéjar stijl met veel gietijzer. Bijzonder aan de hallen is ook de achtergevel met prachtig gekleurd glas-in-lood, waarin geprobeerd wordt een stukje geschiedenis van de markt te vertellen. De naam Atarazanas betekent scheepswerf in het Moors. Vroeger lag de waterlinie tot aan de oude stadsmuur. De hoofdingang van de markthal was oorspronkelijk een Arabische poort van deze oude stadsmuur en de plaats waar oorspronkelijk deze scheepswerf lag. Pas later is het gebied tussen de markt en de haven droog komen te liggen en bebouwd. (Bron: spaansesteden.nl).
Ik ben geen ‘markter’, maar de overdekte markten in Spanje vind ik de max. Of het nu deze in Málaga is, de Boquería in Barcelona, de Mercat in Valencia, La Lonja in Sevilla, … het zijn altijd monumentale gebouwen en ik hou van de geuren en de kleuren van de verse producten. Alles is mooi verdeeld over de ruimte: vlees links, vis in het midden, groenten/fruit rechts. En – niet onbelangrijk – je kan er aan de standjes wat eten en drinken. Zó gezellig (en lekker).
Let op de prijs van de rib-eye!!
Daarna was het tijd voor een drankje en daarvoor begaven we ons naar de bar Antigua Casa de Guardia, de oudste bodega (= wijnmakerij) van de stad, gesticht in 1840 en een waar monument voor de wijnen van Málaga en hun geschiedenis. Rechtstaand aan de bar worden zoete wijnen geproefd zoals: Pajarete, Pedro Ximenez, Moscatel, Vermut of Guinda … al zijn de gebruikte glazen niet echt kleine proefglaasjes te noemen. De wijn wordt rechtstreeks uit het vat getapt. Je krijgt hier geen papieren rekening maar de prijs van wat je bestelt (1,70€ per glas) wordt met krijt op de houten toog geschreven en afgerekend als je vertrekt. Laat je een fooi achter, dan luidt men de bel als teken van dank. Een aparte en lekkere belevenis.
En dan de street art / murals waarvoor we naar Málaga gingen. We hebben alleen door de wijk Lagunillas gelopen, een ex-achterstandswijk, maar er is in Soho nog veel meer street art te vinden.
Hier is geen verdere uitleg nodig, de beelden spreken voor zich. Er zaten weer pareltjes tussen.
