Maandag 5 juni – vervolg
In de late namiddag komen we aan in Dinkelsbühl, ‘Schönste Altstadt Deutschlands’. En dat lijkt ons niet gelogen.
We checken in in Gasthof Hotel zur Sonne, pal in het mooie oude stadscentrum. Onze ruime kamer ligt op de 2de verdieping… zonder lift. Het is een patriciërswoning uit de 16de eeuw maar het is mooi gerenoveerd en onze kamer heeft airco, niet onbelangrijk want het is erg warm.
We droppen onze bagage, parkeren de auto op een van de (gratis) parkings buiten het centrum en verkennen al fietsend de kleine stad. Op het infokantoor halen we een fietskaart met ‘leichte’ touren. Het zal me benieuwen… We doen nog een terrasje en kiezen een fietsroute voor morgen.
’s Avonds eten we op het terras bij ons hotel. Het weer is aan het veranderen … er komen grijze wolken die dikker en dikker worden … het begint hard te waaien … en plots valt de regen met bakken uit de lucht. Onder de parasols blijft het gelukkig droog.
Later kijken we nog uitgesteld naar Thuis en naar de festiviteiten op de Antwerpse Grote Markt naar aanleiding van de kampioenstitel van ‘den Antwerp’. Wat een feest!
Dinsdag 6 juni
Na een slechte nacht zijn we al vroeg wakker. De vuilkar komt hier op een ontiegelijk vroeg uur. Een tijd later de leverancier van de verse producten. En om zeven uur maken de kerkklokken ons wakker (*). De gordijnen zijn te dun om de kamer te verduisteren. We maken ons op het gemakje klaar en gaan ontbijten. Na het ontbijt lummelen we nog wat in onze kamer en om 10 uur halen we de fietsen uit de fietsenstalling voor een 36 km ‘leichte’ rit in de omgeving van Dinkelsbühl. De dag begint zonnig maar al snel komen er wolken op. Hét codewoord van vandaag is ‘wind’. Weer gaat de rit langs weilanden en graanvelden. Roofvogels cirkelen boven onze hoofden en maken een duikvlucht als ze een prooi zien in het veld. We komen door kleine uitgestorven dorpjes en ook door een heel mooi bos. En we zien ook weer veel wilde bloemen. Maar – eerlijk is eerlijk – zo’n min of meer vlakke rit is niet spectaculair, hoe mooi de omgeving ook is. Er is wel koffie onderweg, niet onbelangrijk. 😉
In Duitsland kan je op de meeste plaatsen maar lunchen tot 14 uur. Iets om rekening mee te houden, maar dat lukt niet altijd. Ook vandaag niet. Gelukkig kan je in de plaatselijke ijssalon ook een snack krijgen. Manlief eet een baguette en ik een croque monsieur. En een ijscoupe om af te sluiten. We zitten tenslotte in een ijssalon. Daarna doen we nog een wandelingetje in het stadspark en gaan naar de kamer. Hij leest de krant en kijkt het einde van de Dauphiné-rit en ik schrijf verder aan mijn verslag.
’s Avonds eten we opnieuw in het (à la carte) restaurant van het hotel. Het is ons gisteren goed bevallen.
Op de kamer kijken we wat we morgen eens kunnen doen. Ik vrees een beetje dat vier dagen hier wat veel van het goede gaan zijn. Het stadje heb je snel gezien en de fietstochten lijken hier ook niet zo interessant. We staan in dubio: een dag eerder vertrekken (en geld kwijt) en een dag extra in Augsburg, of blijven. Ik bekijk de mogelijkheid van een extra nacht in het hotel in Augsburg maar er is enkel nog een suite beschikbaar en de prijs is echt over-the-top. We besluiten gewoon hier te blijven. We kijken nog wat TV op de laptop en kruipen op tijd onder de wol. Maar eerst hangen we zwart plastic voor de ramen. Ons gaan ze niet meer hebben! (*) Dan merken we dat het raam de vorige avond niet helemaal gesloten was, vandaar de geluidshinder in de vroege ochtend.
Woensdag 7 juni
We ontwaken in een donkere, koele, stille kamer en hebben lekker geslapen. De zon maakt een aarzelende start. Ze schijnt even en is weer weg. We maken vandaag een fietstocht naar Feuchtwangen, slechts 15 km langs de kortste weg. Dat gaan we niet doen. We nemen het traject van de Romantische Straße Radweg uit ons Bikeline Radtourenbuch, bijna dubbel zo lang en we zien wel langs waar we terugkomen. Ik scan de QR code en zet de route op de GPS. Het is weer een heerlijke rit met wel weer wat pittige klimmetjes. Hoe zuidelijker we vertoeven, hoe steiler de ritten worden. We gaan het beleven. Feuchtwangen is klein maar wel gezellig. Ook hier valt het op hoeveel hotels en restaurants er nog gesloten zijn. Het is er erg rustig.
Half drie zijn we terug in Dinkelsbühl, veel te vroeg om al naar de kamer te gaan. We besluiten om de auto te nemen naar Ansbach en de Markgräfliche Residenz te bezoeken. Je kan het 16de eeuwse barokke gebouw alleen bezoeken met een Führung. Er mogen geen foto’s worden genomen (oops!) en er mag niet gefilmd worden. Het gebouw wordt momenteel gerestaureerd, zowel aan de buiten- als aan de binnenkant. Heel bijzonder is het niet en de gids isniet erg enthousiast, maar we zijn er eens geweest.
Donderdag 8 juni
Tijdens het ontbijt horen we een muziekkapel. De kerkklokken luiden langer dan gewoonlijk. Er is blijkbaar iets te doen. De mis wordt buiten opgedragen en straks is er processie vertelt ons de dame van de receptie. Het is vandaag Fronleichnam ofte Sacramentsdag. Alles is dicht, een officiële feestdag. Op vier plaatsen in de stad worden er bloementapijten neergelegd. Ik vermoed dat het hier om offergaves gaat.
Vandaag fietsen we niet. Er wordt regen voorspeld. We rijden met de auto naar Rothenburg ob der Tauber en maken de stadswandeling van reisroutes.be. Een korte wandeling van slechts 1.6 kilometer. We breien er nog een stuk aan door over de stadsomwalling te lopen van waar we een mooi zicht hebben op de binnenstad. Wat is het warm! En benauwd! In de verte horen we gerommel. De regen blijft uit.
Op het panoramaterras van het sjieke hotel Eisenhut eten we een Flammkuchen – vinden we zo lekker – en voor bij de koffie bestelt Manlief nog een Schneeball.
Het is goed drie uur als we uitgewandeld zijn. Kunnen we nog voor vier uur in Ellingen geraken om daar de Residenz en het Schlosspark te bezoeken? Dat lukt helaas niet meer. We besluiten om naar het hotel te rijden en wat te gaan rusten want wij weten van geen ophouden, gaan maar door en door. Manlief kijkt een aflevering van Knokke Off en ik schrijf aan mijn verslag. En we herschikken onze koffers. Uit de koffer leven, zoals dat gebruikelijk is tijdens rondreizen als je vaak van hotel wisselt, is eigenlijk niet fijn en al zeker niet praktisch. Maar het kan moeilijk anders.
Vannacht onze laatste nacht hier. Het was eigenlijk één nacht te veel, maar ach, we hebben de tijd aan onszelf.
Morgen verder naar de grote stad: Augsburg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten