Vrijdag 9 juni
Na het ontbijt pakken we onze spullen en verlaten Dinkelsbühl. We rijden de 120 km naar Augsburg, de derde grootste stad van Beieren. Van het rustige platteland naar de drukte van een grote stad. De eerste mens die ik ontmoet, ik heb net mijn autoportier geopend, is een bedelaar die om geld vraagt. Big city problems. Van een klein hotel naar een groot: Leonardo Hotel, aan de rand van de stad. Nieuw en hypermodern, leuke, rustig gelegen kamer, zoals gevraagd, ondergrondse parkeergarage en fietsenstalling. We komen niets te kort.
We nemen de fiets en rijden de enkele kilometers naar de stad. We lunchen en verkennen de stad die totaal niet fietsvriendelijk is met haar straten met kinderkopjes en tramsporen, omleidingen en wegenwerken. Het is druk in de stad … we zijn dat niet meer gewoon. Maar … we zien eindelijk de typische Beierse ‘ajuin’torentjes. Alleen al daarvoor zou je naar hier komen!
Morgen willen we met de trein naar München. Een ritje van 30 tot 45 minuten. De vriendelijke dame van de klantendienst van de Deutsche Bahn raadt ons aan om een Bayern Ticket te kopen. Daarmee mogen we 24 uren lang op alle regionale treinen en tevens op de bus, de tram en de U-Bahn in vele st9eden in Beieren. Een goeie deal aan 36 euro voor ons beiden. Een normaal retourticket kost minstens 17,50 per persoon.
In de late namiddag fietsen we terug naar het hotel. Ik ben moe. Al dat fietsen en wandelen kruipt me niet in de koude kleren.
’s Avonds nemen we de tram naar het centrum en eten bij Santé een lekkere gegrilde dorade. Dat smaakt!
Zaterdag 10 juni
Na een redelijke nacht schuiven we ’s morgens aan aan het ontbijtbuffet. Wat een drukte! Gelukkig vinden we een hoekje waar we een beetje rustig kunnen zitten. De keuze aan het buffet is enorm. Ik eet wat yoghurt met vers fruit. Ik merk dat ik mijn mond te hard belast als ik al van ’s morgens brood eet. Blijft toch een dingetje.
Onze trein naar München gaat om .38 en om .08. We komen om stipt 9u38 op Gleis 9 aan en zien de trein voor onze neus vertrekken. Half uurtje wachten dus.
9u53 staan we op München Hauptbahnhof. Het infokantoor is vlakbij. We krijgen er de nodige info over de bezienswaardigheden. En dan is er koffie.
We nemen de tram naar Schloss Nymphenburg, aan de rand van de stad. Dankzij ons Mehrtagesticket für staatlichen Schlösser kunnen we gratis binnen. Het gebouw is immens.
Na ons bezoek nemen we de tram terug naar de binnenstad. Het is druk, vreselijk druk. En warm! De vele mooie gebouwen doen de drukte wat vergeten. Maar ook hier talloze afsluitingen, wegenwerken en gebouwen in de steigers. Het lijkt wel of iedereen na corona weer in gang is geschoten.
We lopen de hele middag door de stad en zijn nog net op tijd om de Residenz en het Cuvilliés Theater te bezoeken (beide met het Mehrtagesticket). Het theater(tje) is prachtig. De Residenz is weer een toonbeeld van rijkdom, pracht en praal. Voor de Hofgarten en de Schatzkammer is er geen tijd meer. Niet erg, genoeg is genoeg.
München is een zeer dure stad in vergelijking met de andere plaatsen die we bezocht hebben. We betalen op een terras 9.95 euro voor een glas wijn van 200 ml. In de kleinere stadjes betaalden we gemiddeld zo’n 6 euro voor glazen of karafjes van 250 ml. 4,20 euro voor een eenvoudige koffie (zonder koekje) is hier ook maar normaal.
Bijna twaalf uren nadat we vanmorgen op de trein stapten, verlaten we München. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik ervan verwacht had, maar het is mijn stad niet. Ik ‘voel’ het niet.
Zondag 11 juni
Het belooft de zoveelste mooie dag op rij te worden. We willen weer eens een toertje fietsen vandaag. Terug de natuur in, terug de Romantische Straße Radweg op.
Het is rustig aan het ontbijt. De bustoeristen van gisteren zijn blijkbaar vertrokken.
Om tien uur zijn we onderweg. We geraken vlot de stad uit en vinden het blauwe bordje dat de Romantische Straße Radweg aanduidt. En toch is het geen rit zoals onze vorige ritten. Het lijkt wel of we gewoon via een normaal fietspad van dorp naar dorp rijden. Voor natuurfoto’s zijn we hier aan het verkeerde adres. Dan maar foto’s van de mooie kerktorens.
In Meitingen lunchen we in een Biergarten, gutbürgerliche Bayerische Küche, zoals Bratwurst, Käsespätzle, enz. Het was de enige eetgelegenheid op onze weg. Als we de route terug aanvatten blijkt dat we toch ergens een bordje moeten gemist hebben want plots zitten we wel midden in de natuur en zien we het bekende blauwe bordje weer. We fietsen een heel eind langs de Lech en door het bos. Blij mee want het is heet vandaag. Ik heb al de hele middag zin in ijs. Maar vind dat maar eens in de middle of nowhere. Dus rijden we aan het einde van de rit even Augsburg binnen en nuttigen we op een terras nog een banana split. Welverdiend na 71 km op de trappers! Maar het ging goed, het was een vrij vlakke rit.
’s Avonds springen we terug de fiets op om in de stad een kleinigheid te gaan eten. We hebben allebei weinig honger maar zonder eten naar bed vinden we ook maar niks.
Terug in het hotel speelt Manlief een spelletje patience op zijn telefoon terwijl ik verder schrijf aan mijn verslag. Morgen zoeken we weer andere oorden op, in principe meteen ook het laatste hotel. Maar als het weer zo blijft, dan gaan we nog niet naar huis en rijden we nog een eindje verder. Maar eerst morgen naar Schwangau in de Beierse Alpen, met een omweg. Waarom? Dat lees je in het volgende verslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten