Vrijdag 2 juni
Het is al 15u als we de rit naar Bad Mergentheim aanvatten, 50 kilometer via de Romantische Straße, met de wegenkaart in de aanslag. Het landschap is groen en flink glooiend. Ik begin het al benauwd te krijgen als ik eraan denk dat ik in deze regio ga moeten fietsen. Er moet niks natuurlijk maar fietsen is wel de bedoeling.
We stoppen onderweg nog voor koffie in Tauberbischofsheim en genieten van de aanblik van de mooie vakwerkhuizen. Ook hier is het erg rustig.
Rond 17u checken we in in Hotel Alexa, aan de rand van Bad Mergentheim. Hier zullen we drie nachten blijven. We krijgen een prachtige grote kamer met een riant terras en vanuit ons bed zien we een canvas met de Waterslangen van Gustav Klimt.
Ik zoek een restaurant voor het diner en tegen 19u30 rijden we naar Restaurant Schurk in Markelsheim (deelgemeente Bad Mergentheim). We blijven op het terras zitten tot het te fris wordt. Onderweg terug naar het hotel worden we nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang.
Eens ‘thuis’ bespreken we welke route we morgen gaan fietsen. Het wordt een route in het Liebliches Taubertal. We kiezen een ‘mittelschwere’ van 50 kilometer want de ‘leichte’ routes zijn allemaal te kort naar onze goesting.
Zaterdag 3 juni
Het is licht bewolkt als we opstaan en frisjes als we de terrasdeur openen. We douchen en begeven ons naar de ontbijtzaal. Het à la minute gebakken bio spiegeleitje met spek en kruiden uit de eigen kruidentuin smaakt voortreffelijk. Net zoals het zelfgebakken brood en de andere lokale producten. We zijn hier goed terecht gekomen!
Na het ontbijt halen we onze fietsen uit de garage en doen toch maar een trui aan. Er staat nogal wat frisse wind. Manlief installeert zijn GPS en eens we het dorp uit zijn gaan de truien uit want de zon brandt en het gaat bovendien al heel snel op en af. Ik had op de routekaart wel gezien dat er heel steile stukken bij zaten maar zó steil dat Manlief een paar keer is moeten afstappen omdat hij niet boven geraakte … en die is wat gewend! Hij rijdt hier wel met zijn gewone stadsfiets, dat is een geldig excuus want 99% van de fietsers hier rijdt elektrisch.
Maar wat een schitterende route. Overal groen met uitgestrekte weilanden, boomgaarden, graanvelden en duizenden klaprozen en korenbloemen. Ik word daar zo blij van. Helaas, en daar word ik minder blij van, komen we alleen maar door godvergeten dorpen waar er niks is. En dan bedoel ik geen terrasje waar je eens een – broodnodige – koffie kan drinken Uiteindelijk vinden we dat toch na ongeveer 25 kilometer. We bestellen meteen maar Kaffee und Kuchen want ik vrees dat er ook niet veel zal te lunchen vallen tijdens deze rit.
Na een kilometer of veertig bezoeken we nog het park van Schloss Weikersheim. Er staat, buiten de rozen, nog niet veel in bloei. We lopen ook nog even door het kleine centrum. Vanaf dat punt komen we ook weer terug in de bewoonde wereld want een eind verder zijn er feestelijkheden aan de gang. Dames in Dirndl, heren in Lederhosen. Ik maak gauw, gauw, enkele foto’s. En vanaf daar gaat het in rechte lijn én vrijwel vlak terug naar Bad Mergentheim. Een uitdagende, maar prachtige rit.
Thuis gekomen relaxen we op ons terras met een wijntje en een doosje aardbeien. Zo lekker sappig en donkerrood vind je ze bij ons niet!
Manlief gaat in de sauna terwijl ik verder schrijf aan mijn blogbericht. En dan op zoek naar een restaurant voor de avondmaaltijd. We kunnen in het hotel eten, maar dat vinden wij niet fijn. Ik vind niets online wat me bevalt en we trekken dan maar zo de stad in (op de fiets natuurlijk). Hoewel Bad Mergentheim een redelijk uitgebreide stad is zijn er maar weinig restaurants in het centrum. Bij Zunftstuben Poseidon is het druk op het leuke terras en we hebben geluk dat er net een tafeltje vrijkomt. We eten dus Grieks vanavond en het smaakt. Wanneer we om 21u het restaurant verlaten is er in de stad vrijwel geen beweging meer. En zo komt er ook voor ons aan deze dag een einde.
puur genieten
BeantwoordenVerwijderen