Tanzania en Zanzibar - ditjes en datjes

Geldzaken

De officiële munteenheid in Tanzania is de Tanzaniaanse Shilling (TZS).
Waarde: 1 Sh = 0,00030 euro / 1 euro = 3.333,33 Sh. De USDollar wordt overal aanvaard. Meer nog: de nationale parken aanvaarden uitsluitend USD en EUR. 

Op de meeste plaatsen kan je met creditcard betalen. Er wordt dan wel een fee aangerekend (variërend van 3 tot 5%). 

Cash geld kan je eigenlijk niet missen daar want er wordt voor alles en nog wat een tip (fooi) verwacht. 

Toen we van het vasteland naar Zanzibar vlogen wist ik niet of ik nog voldoende dollars had. Tijdens de safari hadden we vol pension en moesten alleen de drankjes nog betaald worden in de lodges/tentenkampen. En de fooien natuurlijk! Op Zanzibar verbleven we in kamer met ontbijt en ik had geen idee wat we zouden kwijt zijn aan eten en drinken en eventuele uitstapjes. 

Voor alle zekerheid dus maar shillings gaan pinnen op de luchthaven van Zanzibar. Voor een tegenwaarde van 200 euro kreeg ik 60 brieven van 10.000 shilling, een hele portemonnee vol. 

Fooien

Iedereen die een dienst verleent verwacht een tip. Kruiers, schoonmaakpersoneel, chauffeur, ranger, ... Het is niet verplicht maar het wordt wel verwacht. Voor mensen die in de toeristische industrie werken zijn fooien een significant deel van hun inkomen.

Als je in de hotels/lodges/tentenkampen aan iedereen apart een fooi gaat geven, dan blijf je bezig. Daarom staat er in de meeste accomodaties (in ons geval overal waar we gelogeerd hebben) een "tip box" bij de receptie waar je aan het einde van je verblijf een fooi in kan stoppen. Dat wordt dan verdeeld onder al het personeel.

Algemene regels wat betreft bedragen zijn er niet en ik vond het dan ook moeilijk om een bedrag vast te stellen. Op verschillende reisforums las ik volgende richtlijnen:
privé driverguide: 10-20 USD per persoon per dag
hotelpersoneel (tip box): 8-10 USD per persoon per dag
taxis: 3-5% van de prijs van de rit
restaurants: 3-5% 
kruiers: 1-2 USD per koffer

Het loopt erg snel op!

Prijsniveau

Voor ons, westerlingen, zijn eten en drinken in Tanzania en op Zanzibar niet duur. Je kan er een goede fles Zuid-Afrikaanse wijn drinken voor 20 USD ; hoofdgerecht vis/vlees/kip: tussen de 25.000 en 30.000 Sh (7.50 - 9 eur) ; desserts (ijs, panna cotta, chocolademousse, ...) 13.000 Sh (3.90 eur) ; pasta/pizza: 20.000 Sh (6 eur).

Eco

In alle lodges/tentenkampen waar we verbleven, werd er gebruik gemaakt van zonne-energie (zonnepanelen, zonneboilers). Ze zijn dus niet langer afhankelijk van generatoren, want de elektriciteit durft er wel eens uitvallen. Dat hebben we gehad toen we die lekkere kreeft van hierboven aan het eten waren in een restaurantje op het strand in Paje.

Klimaat

Wij waren er eind augustus en begin september, midden in het droge seizoen, het einde van de Oost-Afrikaanse winter. Het weerbeeld is niet in heel het land hetzelfde. In sommige hoger gelegen gebieden regent het wat meer en is het wat frisser dan bijvoorbeeld op de uitgestrekte savanne.

Arusha, noorden van Tanzania. Arusha ligt op 1.400 meter op het plateau van de Grote Riftvallei aan de voet van de Mount Meru. Er komen grotere temperatuurschommelingen voor dan in de rest van het land. Ter info: 's avonds bij de turndown service werden er warmwaterkruiken in ons bed gelegd. Die wij overigens niet nodig hadden. De eerste nacht heeft het hard geregend.

Ngorongoro Crater, noorden van Tanzania. De Ngorongoro Crater ligt op 2.200 meter hoogte. Het is het meest koele deel van Tanzania dat wij bezocht hebben. Aangenaam warm overdag met koude nachten. 

Serengeti, noorden van Tanzania. De Serengeti kent een tropisch savanneklimaat met hoge temperaturen overdag en milde temperaturen 's nachts. Warm en vochtig klimaat.

Zanzibar, een groot eiland voor de kust van Tanzania in de Indische Oceaan. Zanzibar heeft een tropisch moessonklimaat: heet en vochtig, zowel overdag als 's nachts. 

Algemeen genomen was het overal op het vasteland warm tot heet overdag en koel 's nachts. Geen enkele van onze accomodaties had airco en dat hebben we ook helemaal niet gemist.

Op Zanzibar was het heet en vochtig en het koelde ook 's nachts niet af. Gelukkig hadden we daar wel airco.

Afstanden

Tanzania is een groot land, het grootste land van Oost-Afrika. Wij hebben alleen in het noorden van het land gereisd, het meest toeristische deel. De hoofdwegen zijn goed berijdbaar, maar eens je in de parken bent is het al zand wat de klok slaat en gaat het voor geen meter meer vooruit. Wat natuurlijk ook de bedoeling is van een safari. Voorbeeld: van Tarangire National Park naar onze eerste verblijfplaats in de Serengeti was een rit van 5 uren (200 km). 

Vervoer

Tijdens de safari rijd je met een driverguide (chauffeur en gids in één) in een safarivoertuig (meestal een aangepaste Toyota Landcruiser) waarvan het dak omhoog kan geklapt worden zodat je kan rechtstaan in de auto om foto's te nemen. 

Openbaar vervoer bestaat uit kleine "open" autobussen waar er soms niet voor iedereen plaats is. Uit het raam of uit de deur hangen is dan ook zeker niet ongewoon. Dit soort bussen stopt daar waar er reizigers staan te wachten. Ze nemen ook alles mee, bij voorbeeld enorme trossen bananen of zelfs kleine dieren. Dat moet dan vaak op het dak geplaatst worden. Een ritje van het ene dorp naar het andere kan dus héééél lang duren. 

De "gesloten" bussen rijden volgens een min of meer vaste uurregeling (ik zeg wel "min of meer" ...) en nemen alleen mensen zonder extra "bagage" mee.

Er is ook minder conventioneel vervoer, zoals op de foto hieronder.

Insecten

Op één spinnetje en een soort sprinkhaan na (waarmee Manlief snel komaf maakte) hebben we nooit insecten in onze kamer of tent gehad. Meestal hadden we een muskietennet rond het bed en in sommige verblijven werd 's avonds, tijdens de turndown service, de kamer gefumigeerd. 

Muggen hebben we niet gezien. We hadden natuurlijk wel onze voorzorgen genomen en malariatabletten geslikt want op Zanzibar voornamelijk komt malaria nog heel frequent voor.

In Tarangire zaten er heel veel tse tse vliegen. Die komen af op donkere kleuren. Daarom wordt het afgeraden om zwart, donkerblauw, bruin of paars te dragen. Onze donker gekleurde driverguide was echt het mikpunt van de vliegen. 

Er waren wel veel hagedissen. De mannetjes hebben vaak mooie kleuren.

Gezondheid

Reizigersdiarree, cholera, malaria, dengue fever, ... we zijn er allemaal van gespaard gebleven. We vonden het ook overal waar we verbleven zeer proper en hygiënisch. Ook op de picknickplaatsen waren de toiletten en de lavabo's zeer netjes. 

Ik had een hele reisapotheek mee waar we gelukkig niets van nodig hadden, behalve dan ontsmettingsmiddel en steriele kompressen.

Tanzania en Zanzibar - deel 6

4 september

Na nog een laatste bucket shower en een lekker ontbijt rijdt Patrick ons naar de Kogatende Airstrip voor onze vlucht naar Zanzibar.

Het is een drukte van belang op de airstrip. Koffers staan gegroepeerd per bestemming want er wordt van hier uit ook naar andere binnenlandse bestemmingen gevlogen. Geen gedoe met gewicht van de koffers controleren of zonder schoenen door het securitypoortje. Gewoon koffers neerzetten en wachten. Vliegtuigjes type Cessna 208 caravan vliegen af en aan. Het gaat er hier wel anders aan toe dan op Schiphol of Zaventem. De start- en landingsbaan (een strook verdord gras,) dient 'diervij' te worden gehouden. Er liepen enkele impala's in de weg ... kwam er een wagen in volle vaart aangereden om de dieren van de landingsbaan te verjagen. Vertrokken met een uur vertraging en na een uur vliegen een tussenlanding gemaakt in Arusha  om dan met een groter vliegtuig (ATR72, ook van Flightlink) nog een uur door te vliegen naar Zanzibar. We kregen begot nog een drankje, gechocolateerde cashew noten en een potje ijs op de vlucht. In Zanzibar Airport stond onze taxi ons al op te wachten om ons naar ons 'no shoes' The Loop Beach Resort aan de Indische Oceaan te brengen.

Één woord: het paradijs. Palmbomen, wit zand, blauwe oceaan. Hier gaan wij de komende vijf dagen eens lekker uitrusten. Edit 18u30 Ik heb mijn entree hier al gemaakt! Ik kom van het strand, spoel mijn voeten in het badje dat voor onze deur staat, stap binnen en ik ga onderuit. Mijn voet zat ergens vast en ik geraakte niet meer recht. De buren hadden mijn gil gehoord en kwamen kijken of ze konden helpen. Ik kon alles nog bewegen dus so far alles oké. Tot de buurman zag dat mijn teen nogal flink bloedde. Dat zag ook de poolboy en hij haalde er de hotelarts bij. Zij heeft de wonde verzorgd. Voor mij helaas geen 'no shoes' vakantie. Althans niet de eerste dagen.

5 september

Het heeft hard geregend vannacht ... heb ik van horen zeggen want ik heb geslapen als een roos.

Toen ik opstond zag ik dat mijn teen, ondanks de verbandjes die errond zaten, toch nog flink gebloed had. Doc Monica kwam to the rescue. Ze wilde net gaan beginnen met de verzorging toen er een hotelgast bij kwam die zei "let me do it, I'm a foot doctor". Wat een geluk!

We deden van pole pole vandaag. De zon hebben we niet vaak gezien.

Ons huisje (slaap-zitkamer, badkamer, dressing) werd netjes gepoetst en het bed kreeg een zwaan van handdoeken.

"Ons" strand is bij laagtij een werkstrand voor de inwoners van het dorp. Jambiani is een oud vissersdorp en heeft een lange zeewiercultuur. De vissers komen in de ochtend terug met hun vangst en de vrouwen plukken zeewier. De vis wordt in de restaurants verkocht als "catch of the day". Van het zeewier maken de vrouwen verzorgingsproducten zoals zeep en crème.

Hier vind je geen grote drukke resorts, alleen boutique hotelletjes. Heaven on earth.

We zijn hier (bij) de oudste gasten. Ze noemen ons hier babu (opa) en bibi (oma). In sommige lodges in Tanzania waren we baba en mama. Best grappig en lief bedoeld. Het zijn allemaal zo'n lieve mensen.

Vanavond was er in het hotel een Swahili dinner met Afrikaanse dans en acrobatie. Normaal zijn we daar niet gek op maar de muziek was zo aanstekelijk ... Op het einde vroegen ze natuurlijk deelnemers uit het publiek. Daar hebben babu en bibi vriendelijk voor bedankt.

6 september

Vandaag hebben we een taxi genomen naar Stone Town. Stone Town is het oude centrum van Zanzibar stad, de drukke hoofdstad van het eiland. Stone Town was tot de 19de eeuw een belangrijk handelscentrum voor kruidnagels, "the gold of Zanzibar ", zo zei onze gids, en voor de Arabische slavenhandel. Stone Town staat sinds 2000 op de UNESCO Werelderfgoedlijst cultuur.

Voor we de stad bezochten, deden we nog een spice tour. Zanzibar wordt ook wel het kruideneiland genoemd. Er groeit kruidnagel uiteraard, vanille, kaneel, kardemom, gember, citroengras, enz. Maar ook cacao, koffie, thee, rijst. Interessant bezoek.

Daarna bracht de taxi ons naar de chaos van Stone Town waar een andere gids ons stond op te wachten. De oude stad bestaat uit een wirwar van smalle straatjes met winkels, bazaars, hamams, 45 moskeeën, 2 katholieke kerken en 2 hindoetempels. Ongeveer 99% van de bevolking is moslim. De meeste vrouwen dragen er zelfs nog een zwarte niqab. En dat in die hitte! De architectuur is een combinatie van Arabische, Perzische, Indische en Europese. In Stone Town staat ook het geboortehuis van Freddie Mercury (Queen). Het is nu een museumpje. We zijn er niet binnen geweest want ik had gelezen dat het niet veel voorstelde.

Mensen fotograferen wordt niet gewaardeerd, vandaar de wat sneeky foto's. Jammer maar ik begrijp het wel. We liepen ook nog even over de markt met zijn kleurige vruchten en groenten. En ook vlees en vis waar de vliegen vrij spel hadden.

Trouwens veel last gehad van mijn teen tijdens het stappen. Vermoed dat die toch verstuikt is. En in de stad ligt er geen enkele tegel gelijk. Meestal is het gewoon zand met steenslag. Niet bevorderlijk om gemakkelijk te stappen.

Onderweg terug naar het hotel heb ik toch nu en dan mijn ogen even dichtgedaan en een schietgebedje gepreveld. Man, man, niet normaal. Er loopt en rijdt daar van alles op de baan: voetgangers, duizenden brommers, auto's, tuktuks, ossenwagens en ook af en toe wat koeien die willen oversteken. Enfin, we zijn heel terug in het hotel geraakt.

7 september

Zaterdag rustdag.

Het was al van 's morgensvroeg prachtig weer: heldere blauwe hemel, stralende zon, een briesje en wuivende palmbomen.

Een jongen van de bediening plukte verse kokosnoten voor de gasten uit een kokospalm. 5.000 shilling (1.60 €) voor een XL kokosnoot, mooi versierd met roze bougainvillea.

Hoewel ik niet kan zwemmen lokte toch het zwembad om afkoeling te zoeken.

Voor de lunch gingen we over het witte strand naar de buren (Bahari) waar we elk smulden van een vol bord prawn tempura (20.000 shilling = 6.60€). Heerlijk!

's Avonds namen we een taxi naar Paje, een kwartier rijden bij ons vandaan, om bij Zanzibarista kreeft te gaan eten. Vis en zeevruchten zijn hier verser dan vers en komen recht uit de zee. En voor heel weinig geld ook nog. Het is de gewoonte dat, als je een taxi neemt, je een prijs afspreekt en dan blijft de chauffeur wachten tot je weer terug bent. Wij zouden niet snel terug zijn want we wilden wat in Paje rondlopen en dan nog dineren ... "At least 4 hours" had ik tegen de taxichauffeur gezegd. "Then you phone me and I will come back and pick you up" was zijn antwoord, waarbij hij me zijn telefoonnummer gaf.

Na ons diner in het restaurant gevraagd om de taxi te bellen ... bleek het niet het nummer van de chauffeur te zijn, maar iemand die helemaal niks met taxiservice te maken had.

Wat nu? We hadden die man nog niet betaald want dat doe je aan het einde van de rit(ten), met een flinke fooi erbovenop. Uiteindelijk maar een andere taxi genomen en aan de receptie van ons resort de situatie uitgelegd. Gelukkig kende de receptionist de taxichauffeur persoonlijk en hij zou ervoor zorgen dat hij zijn taxirit + fooi betaald kreeg. Oef!

8 september

De vakantie zit erop. De hele dag onder een parasol gezeten want de zon scheen ongenadig.

Nu zitten we te wachten op Zanzibar Airport voor onze vlucht naar Amsterdam (via Dar Es Salaam).

En we leven nog. Echt een wonder met de cowboy rijstijl van hier.

Het was goed, het was mooi. Maar het is ook fijn om weer naar huis te gaan met veel mooie herinneringen.