14 maart 2025
So far, so good. Trein (6u46) op tijd. Meer dan een half uur aangeschoven aan security. Nu aan de koffie. ☕️
Kuifje vliegt ons naar Alicante. Wel met een uur vertraging, zo zegt de captain. Het is wat het is.
Naar Orihuela Costa gereden en ingecheckt in Appartement Valentino Golf II. Alle appartementen die we al gehad hebben lijken op elkaar: 2 slaapkamers, 2 badkamers, terras voor en achter kwestie van de hele dag zon te hebben ... als ze schijnt.
Weer: zon en wolken en veel wind.
Uitgehongerd zijn we het eerste het beste café binnengestapt, een Irish pub waar we honey baked ham with chips and peas (ik heb de peas geskipt) gegeten hebben. Gekker moet het toch niet worden. Was nochtans best lekker.
Boodschappen gedaan bij de Mercadona en in de gietende regen naar "huis".
Nog wat TV gekeken en op tijd naar bed want ook al is het niet ver, reizen is toch best wel vermoeiend op onze leeftijd.
15 maart 2025
Opgestaan met zon en blauwe lucht. Dat vraagt om een wandeling. We rijden naar Cala El Bosque, een van de vele baaitjes langs de Sendero del Mediterráneo. We zijn wat overdressed met onze jeans en pull met lange mouwen want de zon brandt en op het strand wordt er gezonnebaad. We vinden snel een chiringuito waar we een lekkere café con leche drinken voor 1.60 euro per stuk.
We vervolgen onze weg langs het mooie wandelpad. Het weer is niet stabiel. Het wordt grijzer en de zon verdwijnt. Toch blij met mijn jeans en pull. We krijgen zowaar ook nog een buitje te verwerken.
Op de strip in Cabo Roig wordt alles in gereedheid gebracht voor de viering van Saint Patrick morgen. Na 9.600 stappen krijgen we een hongertje. Het is nog niet zo simpel om iets te vinden om te eten want er is veel gesloten. Maar wie zoekt die vindt. In de namiddag doen we een toerke langs de citrusvelden en na nog een koffie in La Mata rijden we terug naar huis. Totaal aantal stappen: 13.200.
De zon scheen toen we opstonden maar ze maakte al heel snel plaats voor wolken.
Niet getreurd, we gingen vandaag toch een uitstap doen in het binnenland en meer bepaald naar de Valle de Ricote in de provincie Murcia.
Vóór we het eerste dorp bereikten gingen we van de autopista af en namen we de B wegen. De natuur is hier prachtig, met hoge ruige rotsen en mooie valleien. En waar we gisteren al langs wat citrusvelden reden was dat niks in vergelijking met vandaag. De hele rit verliep langs citroen-, appelsien- en mandarijnplantages. Alles plukrijp.
In het onooglijke dorp Blanca aten we wat tapas in Bar Loba, tussen de lawaaierige Spaanse families. Dit is het echte Spanje. Onze eindbestemming was Cieza, bekend om zijn mooie bloesems in het voorjaar: abrikozen, perziken, platte perziken, nectarines, enz. Mooie bloesems gezien maar het seizoen loopt wel op zijn einde. Half zes waren we terug in het appartement. Het weer: afwisselend zon en wolken en af en toe wat gedruppel.
Het was nog droog toen we opstonden. Een paar uur later stonden de straten blank.
Als klap op de vuurpijl kregen we onze auto niet weg. De afstandsbediening werkte niet en om de auto te starten hebben we niets aan de sleutel (startknop). Uiteindelijk toch kunnen starten en een halve dag rondgereden om een "servicio llaves" te vinden.
Nog snel wat boodschappen gedaan, een pasta gaan eten bij Da Vinci's en naar huis. Echt geen weer om een hond door te laten. Jammer want als het wat beter was geweest, dan waren we voor 2 dagen naar Valencia gereden om de Fallas nog eens mee te maken. Maar om daar nu in de regen te gaan lopen? Geen zin in.
We hebben tientallen boeken op onze e-readers, TV met chromecast werkt perfect... we houden ons wel bezig. En er staat een pot verse soep te pruttelen op het vuur.
Morgen nog een kwakkeldag en daarna zou het beter worden. We gaan het zien.
18 maart 2025
Toen ik het rolluik van de slaapkamer naar boven trok na een heel slechte nacht, zag ik dat de tuintafel weer kleddernat was. Niet fijn om zo op te staan.
Wat doet een mens zo'n hele dag terwijl het af en aan regent? Ik heb uit verveling de stofzuiger gepakt en het hele appartement gestofzuigd. Wat is dat toch een zaligheid. Op een wip was het klaar.
Tijdens het nieuws van 13u viel ik prompt in slaap.
In de namiddag zijn we naar Habaneras Shopping gereden en hebben daar als compensatie voor het slechte weer een taartje gegeten. Nog even langs de Consum om boodschappen en toen we om half zes terug naar huis reden zagen we stukjes blauw tussen al het grijs. Jeuj! We drinken er een aperitiefje op.
19 maart 2025
En daar is ze dan: de zon.
Vandaag is alles gesloten. Het is de feestdag van San José, Día del Padre, en de Spanjaarden nemen elke gelegenheid te baat om niet te werken. Neem het hen eens kwalijk. Het is trouwens alleen een feestdag in de regio's Murcia en Valencia.
De wekelijkse markt in La Mata ging wel gewoon door. We zijn er eens over gelopen en hebben een voorraadje fruit gekocht. En de Belgische bakker in Ciudad Quesada was open. Daar kochten we een waldkorn brood en twee koffiekoeken ... tegen Belgische prijzen!
Na de lunch op een leuk terras - de zon was inmiddels alweer verdwenen - wilden we het tweede deel van onze wandeling langs de Sendero Azul lopen, maar het pad lag vol plassen. En net nu mijn schoenen terug droog waren ging ik ze niet terug nat maken.
Dan maar met de auto naar het dorp Orihuela. Eens je goed en wel uit de kust bent, pakweg 10 kilometer, zit je direct weer in de "campo". Hier worden niet alleen citrusvruchten verbouwd maar ik zag ook grote velden met artisjokken. De eerste keer dat ik deze planten zag. Artisjok vind ik trouwens alleen op een pizza lekker. De foto heb ik niet zelf gemaakt want we konden onmogelijk stoppen langs de baan. Foto: https://ecoinventos.com/como-plantar-cultivar-cosechar-alcachofas/
En bloemen lans de kant van de weg, heel veel kleurige bloemen.
Orihuela dan. Het dorp is niet groot, maar het heeft wel wat monumentale gebouwen waaronder uiteraard een kathedraal en verschillende kerken. Ook hier alles dicht helaas. Maar wel eens wat Spanjaarden gezien want die zie je "bij ons" nauwelijks. De hele kustlijn tot 10 kilometer het binnenland in is volgebouwd met appartementen en vakantievilla's. Er zijn pretparken en golfterreinen aangelegd ... alles om het de Noord-Europese toerist naar de zin te maken. In de goede jaren kon je hier een woning kopen voor pakweg 50.000 euro. Deze regio is populair vanwege het microklimaat en het grootste aantal uren zon van Spanje (behalve als wij er zijn, hahaha). En daar hebben ook veel Belgen van geprofiteerd.
De zon ... wat heeft ze het moeilijk. Ze doet zo haar best maar het lijkt moeilijk om door de wolken heen te breken. Misschien helpt de wind haar wel in haar pogingen ...
Vandaag zouden we in eerste instantie wat dichter bij huis, en in huis, blijven. We hebben een mooi en ruim appartement met een groot terras met tafel en stoelen plus een loungehoek. Een paar trapjes naar beneden een privé tuintje met (kunst)gras, met ligbedden (3 voor een appartement van 4 personen ... beetje raar). En als de zon - mocht ze schijnen - draait, dan draaien wij gewoon mee want het is een hoekappartement en ons tuintje gaat gewoon verder op de zijkant van het gebouw. Dit alles met zicht op de mooie beplanting in de gemeenschappelijke tuin en het zwembad waarvoor het nu veel te koud is. Ook aan de voorkant hebben we nog een groot terras met tafel met stoelen en een loungehoek. Heel de dag zon dus, als ze schijnt. En de auto staat veilig in de ondergrondse garage.
Omdat het te koud was om op het terras te lezen gingen we maar te voet boodschappen doen. De dichtstbijzijnde supermarkt is hier 3 km vandaan. "Vlak" volgens Google maps. Maar dat was dik gelogen! En onderweg niks te zien buiten appartementsblokken en huizen. Gelukkig wel nog wat bloemekes hier en daar op braakliggend terrein. Ik wed dat er daar over niet al te lange tijd ook appartementen zullen gebouwd worden ... de voetpaden zijn al aangelegd. Ondertussen is de zon toch gaan schijnen. En dan is het best wel warm en ben ik blij met het windje. In de namiddag reden we naar de Salinas de San Pedro del Pinatar waar we een stukje rond het zoutmeer wandelden en veel flamingo's zagen. Nadien zijn we nog door het grote natuurgebied tot aan de zee gewandeld. Was mooi en we komen nog eens terug om een andere wandeling te maken.
Nadien nog een terrasje in Lo Pagan aan het strand. Wat een mooie dag! Ondanks het slechte nieuws dat een ervaringsgenoot, die ik ken van de bijeenkomsten, de strijd tegen kanker verloren heeft. Een man die tot het laatste moment positief is gebleven. Ik heb eens hard gevloekt.
21 maart 2025
We lagen nog in bed toen we de regen tegen het raam hoorden kletteren. En even later ook donder en bliksem. Ach ja, waarom ook niet?!
Gelukkig trok het al vrij snel open maar er stond wel weer een harde wind. Vandaag wilden we eens naar de zoutmeren. Er zijn er hier in de buurt twee: de Salinas van La Mata en de Salinas van Torrevieja, de twee grootste zoutmeren van Europa. Hier zitten, net als in de Salinas de San Pedro, ook veel flamingo's. De populatie wordt geschat op zo'n 3.000 stuks. Ze migreren van het ene meer naar het andere. Het meer van Torrevieja is, door de aanwezigheid van bepaalde algen en micro organismes, roze van kleur. Het is moeilijk te zien op foto maar "in het echt" zie je 't heel duidelijk.
De Salinas de Torrevieja is de grootste producent van zeezout in Europa. 50% voor het binnenland, 50% voor export. Van op de doorgaande weg zie je de enorme zoutbergen. We wilden er heel graag naartoe maar het gebied is alleen in groep te bezichtigen. Ik heb door het hek wat foto's gemaakt.
Lunchen deden we op de boulevard in Torrevieja aan het Los Locos strand. Je kan hier in de meeste restaurants voor een kleine prijs een driegangen keuzemenu eten inclusief één drankje. Het onze kostte 19.90 euro en het was werkelijk voortreffelijk! We hebben nog een eindje over de boulevard gewandeld maar de wind werd op den duur zo koud dat we maar terug naar de auto zijn gevlucht. Nog wat boodschappen gedaan en terug naar huis. Neen, het weer wil niet echt mee. Mensen die hier permanent wonen zeggen ook dat dit niet normaal is. Maar januari en februari waren ook niet normaal want toen was het veel te droog en veel te warm. Nooit goed!
22 maart 2025
Voor de verandering regende het nog eens toen we opstonden. Na het ontbijt jassen aan en boodschappen doen want op zondag zijn de winkels niet open.
Onderweg zag ik blauwe lucht boven de bergen en de zee en een grijze deken boven ons. En veel mooie wolken! De zon brak al heel snel door en tegen 11 uur baadde het hele landschap in de zon.
Vandaag is er een carnavalsoptocht in Los Alcazares, zo'n 30 km hier vandaan. We gingen eens kijken en eerst lunchen. 's Middags eten we warm buitenshuis en 's avonds een broodmaaltijd thuis. Ik voeg wat foto's toe van de geweldig mooie optocht maar verder zal het de komende dagen stil zijn hier. Ik ben gevallen en heb mijn schouder gebroken. Met één hand typen is nogal moeilijk.
En toen was de vakantie plots voorbij. We twijfelden nog: blijven we hier of gaan we naar huis? En we vonden allebei dat “oost west, thuis best” – hoe jammer ook – het beste was.
Europ Assistance in gang gezet en op 25 maart werden wij gerepatrieerd. Rolstoelassistentie op de luchthaven in Alicante en Brussel, premium instappen, een empty seat aan mijn linkerkant en een taxi naar huis. Alles prima geregeld.
En dan nu thuis maar verder revalideren.
ziet er toch best mooi uit , wat zon wat regen
BeantwoordenVerwijderenmaar ja toen zat het echt tegen
gaat het nu langzaam maar zeker ietsje beter
We hebben inderdaad een paar mooie uitstappen gemaakt. Eens je een eindje uit de kust bent, is het landschap erg mooi. Zoals overal in Spanje.
Verwijderende mooie herinneringen blijven
Verwijderen