Roompot Beach Resort Nieuwvliet-Bad

 Zondag is Manlief zeventig geworden. Het klinkt in mijn oren heel oud, maar hij zit er totaal niet mee. Dit terzijde.

Ik had voor een verrassing gezorgd: een weekend weg met ons gezin. Hij wist er helemaal niets van. Ook Kleinzoon had ons geheimpje niet verklapt.

Mijn droomscenario was om vrijdagmorgen de koffer te pakken en in de auto te zetten terwijl hij was gaan fietsen/wandelen/zwemmen, ’s middags een ritje met de auto te maken en het ‘geheim’ pas te onthullen als we op de plaats van bestemming zouden zijn.

Dat is maar ten dele gelukt. Om half negen kondigde hij aan dat hij ging wandelen. Er was ’s nachts weer verse sneeuw gevallen … ideaal om wat mooie foto’s te maken. Terwijl hij weg was maakte ik onze koffer. En toen ik hem vroeg om een ritje naar zee te maken – het was mooi zonnig weer – zat ik vast, want hoe verklaar ik om één uur ’s middags dat de rolluiken naar beneden moeten? Dat doen we nooit als we een halve dag van huis gaan. Ik moest hem dus wel zeggen dat we ’s avonds niet naar huis zouden komen.

De rit ging naar Nieuwvliet-Bad en toen we het Roompot Beach Resort binnen reden en ik de code van onze “villa” intikte, was het hem wel duidelijk dat we daar een weekend zouden blijven. Toen ik hem vertelde dat ook onze kinderen onderweg waren, kon zijn ons weekend al niet meer stuk.

Hoewel …

Ons enthousiasme over de geboekte “luxe villa” op het Roompot park bekoelde letterlijk en figuurlijk al heel snel toen we in de woonkamer binnenkwamen waar het ijs- en ijskoud was. De thermostaat wees 8 (acht) graden aan. Oh, wat voelden we ons welkom.

Goed, even de thermostaat wat hoger zetten en dan zal het wel snel warm zijn.

Dachten we, maar er gebeurde niks. Het huisje had al een tijd leeggestaan terwijl het ’s nachts al een week de stenen uit de grond vroor.

Ik op hoge poten naar het servicepunt en de situatie uitgelegd. Krijg ik als antwoord: “u moet de thermostaat hoger zetten en dan gaat het opwarmen, maar dat gaat niet per direct … het warmt per uur één graad op“.

Pardon?????

Na anderhalf uur was het negen graden in huis. Ik dacht, als dat hier zo verder gaat, dan gaan onze kinderen rechtstreeks terug naar huis want schoondochter is een ongelooflijke koukleum. Ik moet zeggen, negen graden was zelfs voor Manlief te koud en die kan heel goed tegen de kou.

Ik dus opnieuw naar het servicepunt. Er zou iemand komen om even te kijken en om een elektrisch kacheltje te brengen. (Dat je een zgn. “luxe villa” moet warm krijgen met een elektrisch kacheltje … te gek voor woorden!).

Na enige tijd kwam er een mannetje. Die tikte eens tegen de thermostaat en zei “it will be nice and warm within a few hours“. Op hoop van zege …

Aha, daar waren onze kinderen. Ik zei al meteen dat het niet warm was in het huisje (want van een “luxe villa” was geen sprake, op de vier TV’s – op elke slaapkamer één en een in de woonkamer – en de infraroodsauna na). Toen we om acht uur aan tafel gingen was het 13 graden. Eten met een dikke jas aan behoort niet tot onze favoriete tafelgeneugtes.

Zoonlief is dan eens gaan kijken naar de ketel zelf en toen bleek dat er iets met een retourleiding (??) niet in orde was en dat daarom de ketel altijd in storing ging. Elk half uur gaan kijken of het ding nog draaide bezorgde ons niet de gezellige avond die we in gedachten hadden.

Enfin, toen we rond middernacht naar bed gingen was het in de woonkamer 17 graden (jeuj!), in de slaapkamers en badkamer boven was het om te ontploffen en in onze slaap- en badkamer beneden was het ijskoud. Gelukkig waren we nog net voor sluiting van het servicepunt extra dekbedden gaan vragen.

Gaan slapen als je zelf tot op het bot koud bent bezorgt je niet echt een goede nachtrust. Ondanks twee slaaptabletten en twee dekbedden werd het een lange koude nacht.

De volgende morgen wil Manlief zich gaan douchen. In onze badkamer was dat niet te doen. Het bleef er ijskoud. Dan maar naar de badkamer boven waar er nog drie mensen waren die wilden douchen. Gelukkig was het daar wel warm.

In de woonkamer bleef het met 17 graden veel te koud. Dus ging Zoonlief nog maar eens naar het servicepunt om uit te leggen dat er met die verwarming wel degelijk iets mis was. Er zou een externe verwarmingsmonteur komen maar daar gingen wij niet op wachten.

Dikke truien en jassen aan, handschoenen, een muts en wandelschoenen … we gingen een strandwandeling maken. Ook de schoppen moesten mee want als Kleinzoon zand ziet, dan moet er geschopt worden. Een schop voor hem, en een schop voor opa.

Het strand in Nieuwvliet-Bad is heel erg breed en om er te geraken moet je een stukje door het natuurgebied “Verdronken Zwarte Polder”. Vanuit het bungalowpark is er een lange houten brug gelegd die je tot op het strand brengt. Daar was het al dolle pret want aan de duinovergang was de loopbrug nog flink be-ijst en moest er natuurlijk gegleden worden.

Het was koud. Man man, wat was het koud! Min vijf, gevoelstemperatuur min acht!

En toch moest en zou er een dam gebouwd worden! Gelukkig begon de zon te schijnen en, hoewel het winter is, voelde dat toch best wel aangenaam.

Na de wandeling terug naar het huisje.

De chauffageman was blijkbaar geweest want het was een heerlijke 22 graden binnen. Wat een zaligheid!

Omdat mijn drie jongens dol zijn op water had ik gekozen voor een park met een binnenzwembad (*). Daar hebben ze zich de rest van de middag vermaakt.

Terug in het huisje was het in de woonkamer nog steeds aangenaam warm. In de slaapkamers en de badkamer daarentegen was het opnieuw heel koud. Gelukkig niet meer zo koud als de eerste dag, maar toch.

’s Nachts werden we gewekt door de blafhoest van Kleinzoon. Een aanval van pseudo kroep, dat kon er ook nog wel bij.

Zondagochtend zongen we met zijn allen met “happy birthday” opa uit bed. Hij werd verwend met leuke cadeaus. De avond voordien waren we al lekker uit eten geweest bij De 5 Weeghen in Nieuwvliet.

Helaas waren de problemen met de verwarming nog niet voorbij. De badkamer beneden kon opnieuw niet gebruikt worden, en ook boven was het aan de heel frisse kant om te douchen. Het leek wel of alle warmte naar de woonkamer ging. Enfin, we hebben er verder niet meer over gezeurd maar het zette wel een domper op wat een gezellig weekend moest worden. We besloten dan ook om reeds op zondagavond, samen met onze kinderen, het huisje te verlaten. Geen zin meer in nog eens een koude douche op maandagochtend.

We hebben gelukkig nog wel een leuke zondag gehad. ’s Morgens opnieuw een flinke strandwandeling gemaakt. Zonder zon deze keer en met een ijzige wind, maar dat mocht de pret niet drukken. Kleinzoon raapte een hele zak met schelpen bij elkaar.

’s Middags hebben we geluncht bij Dok 14, een strandtent midden op het brede strand. Gelukkig had ik gereserveerd want het was er stikdruk.

De rest van de namiddag wat spelletjes gespeeld in het huisje, opgeruimd, ingepakt en uitgecheckt.

Toch een weekend in mineur.

(*) Het was trouwens onze allereerste keer op zo’n bungalowpark … en meteen ook de laatste keer. Niet alleen door de problemen met de verwarming, het is gewoon niet ons ding en véél te duur voor wat het is. Zelfs in het laagseizoen. Het huisje waar wij verbleven is nog maar een paar jaar oud maar je merkt aan alles dat het uitsluitend voor de verhuur gebouwd werd. Goedkope materialen, deuren die nu al niet goed meer sluiten, armzalig keukengerief, toiletten die niet echt proper waren, … Zo jammer dat je als eigenaar daar je goede geld in investeert. Een oude schoolvriendin heeft een huisje op dit park, maar het beheer en de verhuur verloopt volledig door Roompot. Je weet dus niet wie er in jouw huisje komt.

Tot zover.

Ik had een klacht ingediend over het verwarmingsprobleem en dinsdag belde er al iemand van de kwaliteitsdienst. Veel verontschuldigingen en si en la, en het management was het er over eens dat men ons een andere woning had moeten geven. Tja, daar zijn we nu vet mee. Achteraf praten is altijd gemakkelijk!
Enfin, de dame stelde ons een compensatie voor: een korting van 75 euro op een volgend verblijf (neen, dankjewel, geen Roompot meer voor ons) of een horecacheque (waar we niks mee kunnen want die is alleen te gebruiken in combinatie met een boeking).

Dankjewel Roompot voor deze genereuze compensatie.