Juni in Frankrijk

Juni is al meer dan twintig jaar onze vakantiemaand. Zo ook weer in 2022.

We schrijven zondag 5 juni. Morgen vertrekken we naar Duitsland. We gaan stukken van de Romantische Strasse fietsen en rondom de Bodensee. Maar eerst checkte ik het weerbericht want voor een salonfietser zoals ik moet het wel redelijk fietsweer zijn. En ik zag op diverse weerapps dat er veel regen voorspeld werd in de regio Beieren. 

Wat doen we? Riskeren we het of doen we iets anders? 

We kiezen voor iets anders. We gaan naar Frankrijk: een week aan de Côte d'Azur, vijf dagen aan het Meer van Genève en twee dagen in Nancy.

Ik annuleer alle geboekte hotels (ik boek altijd hotels die ik tot op de laatste dag kan annuleren) en zet me voor de rest van de dag aan de computer om hotels te zoeken voor Frankrijk.

Maandag 6 juni 
Op een schappelijk uur vertrekken we richting Mâcon waar ik onze eerste overnachting geboekt heb. 700 kilometer rijden op één dag vinden wij genoeg. Onderweg hadden we zon en wolken, maar we trotseerden ook twee immense stortbuien, à la rijden tegen 30 km/u. Gevaarlijk, maar het was rustig op de weg want het was ook in Frankrijk pinkstermaandag. 

Rond 17 uur ingecheckt in het geboekte hotel. We zwierden onze koffers in de kamer en gingen op zoek naar een terrasje aan de Saône. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. De meeste zaken waren gesloten, maar wie zoekt die vindt. Een restaurant vinden was al evenmin evident op deze tweede pinksterdag. Daar had ik mij in de auto mee beziggehouden. 

Enfin, nog maar een eind gewandeld in de niet-zeer-aantrekkelijke en tamelijk verwaarloosde stad en ons tegen half acht naar het restaurant begeven. Ma Table en Ville. Klein, modern, gezellig, man in de keuken, vrouw in de bediening. 

Een zeer beperkte kaart met keuze uit twee voorgerechten, twee hoofdgerechten, kaas en twee desserts. Eigenlijk min of meer eten wat de pot schaft. Maar het was super lekker, zeer fijn verzorgd, mooie bordjes (met veel groenten wat een uitzondering is in Frankrijk). Daar kunnen wij echt van genieten. 

Dinsdag 7 juni
Ondanks dat het een gewone werkdag was, hebben we goed kunnen doorrijden van Mâcon tot Sainte-Maxime. Maar we moesten wel Lyon voorbij en wie daar al eens gepasseerd is, weet dat het daar áltijd file is. Lang voor we aan de tunnels waren, stonden we al stil.

Ik dacht bij mezelf, ik kijk eens op Waze of die een andere optie heeft. En dat had Waze: een melding dat de alternatieve route maar liefst 180 minuten sneller was. Daar moesten we niet lang over nadenken! Het was zo eenvoudig: de autostrade verlaten, klein stuk door een rustig deel van Lyon en dan weer de A6 op. De tunnels hebben we niet meer gezien. Waze is mijn vriend! 

In Le Petit Ramsès, de chambre d'hôtes van Martine, verblijven we een week. Een mooie villa, super rustig gelegen in een residentiële wijk in de heuvels boven Sainte-Maxime. Prachtige tuin, zwembad, leuke kamer en badkamer. En boven alles een gastvrouw die er alles aan doet om het haar gasten naar de zin te maken. We hebben niks te klagen hier. Het enige nadeel is dat de chambre d'hôtes ongeveer 7 km van het centrum van Sainte-Maxime gelegen is, en even ver van het centrum van Les Issambres. Je hebt dus voor alles een wagen nodig. 

's Avonds eten we bij La Cuisine de César in Sainte-Maxime dat goede reviews krijgt op Tripadvisor, maar dat ons toch niet heel erg kan bekoren. 

Woensdag 8 juni
Na de kennismaking met de andere gaste, Ina, en een typisch Frans ontbijt rijden we naar de haven van Les Issambres waar we de ferry nemen naar Saint-Tropez. 25 minuten varen in plaats van uren in de file staan. Niks makkelijkers dan dat. 

Saint-Tropez is nog altijd wat het vroeger was: de stad om te zien en gezien te worden. De mega-jachten in de haven waar het personeel de dekken schrobt, de sjieke winkels, dure eet- en drankgelegenheden,... Om een voorbeeld te geven: café au lait in een simpel cafeetje (aan de jachthaven weliswaar) à 5.50 euro ... voor één hè! 

Enfin, het was leuk om nog eens rond te wandelen in de smalle straatjes en we hebben er lekker en niet al te duur gegeten op het terras bij Le Schpountz.

Donderdag 9 juni
Madame Martine had ons aangeraden om te gaan wandelen op Cap Taillat tot aan Plage de l'Escalet. Dat hebben we dan ook gedaan. We hadden veel water mee want het was heet en er is daar helemaal niks buiten een (proper) openbaar toilet. 

Het was een mooie wandeling maar wel zwaar door de hoge temperatuur. Manlief is tot aan Plage de l'Escalet gestapt. Ik ben wat vroeger afgehaakt (4 km) en heb me op een rots aan een baaitje gezet, voeten in het water. 

Daarna zijn we naar het oude centrum van Ramatuelle gereden waar we een plekje vonden op het schaduwrijke terras van Au Fil à la Pâte waar we zeer lekker gegeten hebben. Nog even door de paar straatjes van het dorp gelopen, maar het was mij al snel veel te warm.

In de late namiddag even aan het zwembad zitten lezen en 's avonds gegeten bij Le Festival, het restaurant van Château Les Tourelles. Ver weg van de drukte in een groot park. Mooi terras onder de platanen, lekker eten, niet duur. 

Vrijdag 10 juni
Wilden we de Route des Crètes in de Gorges du Verdon rijden maar dat is helaas niet doorgegaan. 

Ik had al een paar dagen het gevoel dat de steg (*) op mijn implantaten wat los zat. Met het weekend in zicht belde ik alvast naar mijn (nog steeds vervang-) tandarts en stuurde hem een videootje waarop duidelijk te zien was dat de ‘baar’ bewoog, wat absoluut niet normaal is. Dat werd ook door hem bevestigd en hij maande me aan om asap een tandarts te zoeken om de moertjes wat vaster aan te draaien.

(*) = titanium ‘baar’ die vastgeschroefd is op mijn implantaten ter vervanging van het tandvlees dat ik niet meer heb en waarop mijn prothese vastklikt.

Waar vind je zomaar een tandarts die je snel wil helpen? Niet gemakkelijk zeg ik u! De dame van het Office de Tourisme heeft wel vijf verschillende tandartsen gebeld maar geen enkele kon (of wou) me ontvangen. Ze zei me te langen leste om dan maar ‘op de wilden boef’ bij de eerste de beste tandarts uit de gouden gids langs te gaan

Zo gezegd, zo gedaan. Een warm welkom kreeg ik niet. Wel integendeel. “On n'entre pas un cabinet de docteur sans avoir un rendez-vous“, zei de receptioniste en ze stuurde me door naar een tandarts 100 meter verderop.

Ook daar ving ik in eerste instantie bot. Tot ik de kans kreeg om uit te leggen wat het probleem was. Le docteur Colombo kon me om half één zien. Het was toen elf uur. Uiteindelijk was ik om half twee aan de beurt. Ook al had ik er de hele dag moeten zitten, ik had het er voor over gehad. Stel je voor dat de hele constructie in mijn mond in duigen was gevallen. Ik mag er niet aan denken!

's Middags hebben we gegeten bij La Réserve in Sainte-Maxime (aïoli du chef, zeer lekker en als dagschotel ook zeer betaalbaar) en 's namiddags wilden we nog even naar het strand in Fréjus maar 50 euro voor twee ligbedden (voor een halve dag!) vonden we belachelijk. We zijn dan maar naar Fayence gereden, een mooi dorp in het Massif de l'Estérel. Ook nog even gestopt aan het Lac de Saint-Cassien. 

's Avonds hebben we 'thuis' gegeten. Aan het zwembad was een groot terras met een complete buitenkeuken voor de gasten. Toevallig at Ina, de andere gaste, ook thuis. Een zeer aangename en interessante vrouw (59) uit Kassel (D) die recent een moeilijke periode doormaakte en iets aan haar drukke leven wilde veranderen. Ze heeft begin dit jaar haar zaak verkocht en is op 1 maart met haar auto vertrokken voor een lange reis door Zuid-Europa: Portugal, Spanje, Frankrijk. Eind juni zal Ina weer thuis zijn en hopelijk duidelijkheid hebben over wat ze met de rest van haar leven wil doen. 

Zaterdag 11 juni
Zijn we dan naar de Gorges du Verdon geweest en hebben we de Route des Crètes gereden. Hele mooie route langs de 'Grand Canyon' van Frankrijk, met spectaculaire uitzichten op de rotsen en de rivier Verdon ver beneden ons. Uiteindelijk kwamen we dan bij het Lac de Sainte-Croix waar manlief nog even gezwommen heeft. We hebben uiteraard ook ergens gegeten, maar ik heb geen idee meer waar.

Later zijn we nog naar het Plateau de Valensole gereden om te zien of de lavendel al in bloei stond, maar we waren een week of zo te vroeg. 

's Avonds hebben we nog eens thuis gegeten en een fles gekraakt met Ina die zondag weer verder zou rijden.

Zondag 12 juni
De dag begon alweer zo heet dat we besloten om nog maar eens een lange rit met de auto te doen, helemaal tot in Cassis, 140 kilometer ver, deels langs de kustweg. 

Gezellige stad met toffe winkeltjes en restaurantjes langs het haventje. Een stuk minder duur dan Sainte-Maxime. 

In Cassis hebben we ook de Route des Crètes gereden. Die loopt van Cassis naar La Ciotat, hoog boven de zee. Niet zo spectaculair als in de Gorges du Verdon, maar we zaten lekker fris en we hebben ook nog wel genoten van de uitzichten bij de uitkijkpunten. Manlief had hier graag met de fiets rondgereden!!

Vanaf hier was ik al zo van de hitte bevangen dat ik zelfs de moeite niet meer gedaan heb om nota's te nemen. 

Maandag 13 juni
Manlief zit graag eens op het strand en dat plezier wilde ik hem natuurlijk graag gunnen de laatste dag aan de kust. We vonden een strandtent op een klein strandje in Grimaud waar de ligbedden betaalbaar waren: 30 euro voor twee comfortabele ligbedden + een parasol. De prijs van het eten in de strandtent moest waarschijnlijk de prijs van de ligbedden compenseren. Het was wel lekker.

's Avonds zijn we naar Saint-Raphaël gereden. We zijn in de buurt van de nieuwe haven gebeven, daar was het niet te druk. Wat gegeten, gewandeld en terug naar huis.

Het weerbericht voorspelde voor de volgende dagen en zeker tegen het einde van de week 'la canicule' over heel Frankrijk. Tijd om onze twee dagen in Nancy te annuleren. Ik vond dat ik al genoeg afgezien had. We zouden wel zien aan het Meer van Genève. Eventueel konden we daar wat langer blijven als de temperatuur daar aangenaam was. 

Dinsdag 12 juni
We namen afscheid van Madame Martine en gingen op weg naar Evian-les-Bains aan het Meer van Genève. Het was een prachtige rit. We hadden ervoor gekozen om langere stukken langs N- en D-wegen te rijden, zo zie je nog eens iets onderweg. Mooie landschappen met immens veel groen, lavendelvelden, slaperige dorpjes, beboste hellingen, riviertjes, overstekend ‘wild’, steile rotswanden, en op het laatste stuk de besneeuwde toppen van de Alpen.

In Evian-les-Bains hadden we geboekt tot zaterdag. Er was nog even het idee om enkele dagen langer te blijven, maar gezien het vandaag nog maar eens 36 graden was, zit dat er niet echt in. Heet en zwoel, dat vat het zowat samen.

Van Evian-les-Bains hebben we niet veel gezien. We hebben 's avonds eens langs het meer gewandeld en dat was het. We hebben eigenlijk altijd de hoogtes opgezocht in de hoop op een wat lagere temperatuur.

De receptioniste van Hôtel Alizé had ons alvast twee mooie uitstappen aan de hand gedaan. 

's Avonds lekker Italiaans gegeten bij Zaino, het restaurant van ons hotel. 

Woensdag 13 juni
Châtel - Martigny - Chamonix - Yvoire was de eerste uitstap. Een rondje van 245 km, alles om aan de hitte te ontsnappen. 

In Châtel werd alles in gereedheid gebracht voor de Tour de France die daar op 10 juli passeert. De renners zullen er over asfalt rijden dat nog strakker is dan een biljartlaken. We hebben er even rondgekeken en in de supermarkt een lunch gekocht die we onderweg ergens op een bank in de schaduw hebben opgegeten. Bij een benzinestation kochten we een vignet want we wilden via Bern, Basel en Luxemburg terug naar huis. Scheelt in kilometers én in péage. In Chamonix waren we graag met de kabelbaan naar de Mont Blanc gegaan, maar de kabelbaan gaat helaas op 1 juli pas open voor het zomerseizoen. En het was veel te heet om rond te wandelen. Chamonix is ook niet bijzonder. Gewoon een grote stad.

Dan maar weer de auto in, terug naar het meer en nog even rondgewandeld in Yvoire, ook wel 'Perle du Léman' genoemd. De temperatuur was inmiddels opgelopen tot 37 graden. Yvoire is een middeleeuws dorpje en staat - terecht - op de lijst van 'les plus beaux villages de France'.

Donderdag 14 juni

Zijn we naar Montreux gereden waar we de bergtrein genomen hebben naar de Rochers de Naye, op 2045 meter hoogte. Wat een zaligheid om frisse lucht te kunnen inademen en in een wat aangenamer temperatuur te vertoeven. Het was er ook nog 27 graden, maar er was zuurstof in de lucht en er was wat wind. 

We hebben gewandeld in Le Jardin Alpin die - we hadden geluk - de dag voordien geopend was. Wat een kleurenpracht, wat een bloemen. En eigenlijk was dit nog maar het begin want het hoogtepunt van de bloei is vanaf juli. Hier ligt normaal gezien tot half mei nog sneeuw, ook al was dat dit jaar niet het geval. 

Na onze lunch in het bergrestaurant (we hadden een combi-ticket trein+lunch à 50 CHF per persoon) wou manlief nog even een bergje beklimmen. Ik ben lekker op het terras blijven zitten om te genieten van het mooie uitzicht. 

Om 16u hebben we het treintje terug naar beneden genomen en hebben we nog even gewandeld aan de boorden van het meer in Montreux. De oude stad zijn we niet meer in gegaan. Ik werd weer helemaal bevangen door de hitte.

En toen heb ik aan mijn man gevraagd of hij het erg vond om morgen al naar huis te vertrekken. Ik trok het echt niet meer, en dat zag hij natuurlijk ook. 

Vrijdag 15 juni
Naar huis!!!!!! 

De receptioniste zou haar best doen om de laatste geboekte nacht terug te betalen (waar ik overigens niet om gevraagd had), maar ook al had ik drie nachten boete moeten betalen bij wijze van spreken, ik kon daar niet blijven. Ja, we hadden hele dagen op onze kamer kunnen zitten maar daarvoor gaan we niet eerst 1200 kilometer rijden.

Conclusie: dit verslag is meer één lange klaagzang geworden dan het relaas van een fijne vakantie. Het is mijn eigen domme schuld. Ik ben al jaren warmte-intolerant. Mijn inwendige thermostaat is gewoon al vele jaren van slag. Ik kan niet tegen de kou in de winter en niet tegen de warmte in de zomer. 

Ik word echt fysiek ziek van de hitte in combinatie met hoge luchtvochtigheid. Ik geraak oververhit, het lijkt of mijn bloed begint te koken, mijn hartslag gaat in overdrive, ik krijg hevige diarree en ik voel me miserabel. Doe daar dan nog het slecht slapen bij, het eten-anders-dan-thuis dat zo moeilijk blijft, en het plaatje is compleet.

En ik ben toch zo’n dom mens. Na elke (te) warme vakantie zweer ik van dat nooit meer te doen, en elk jaar weer laat ik me vangen. 

Ik hoop dat ik nu eindelijk voorgoed geleerd ben.

Totaal aantal gereden kilometers: 3.811 km.