Algarve

 

Terug

En hier ben ik alweer terug. De Algarve is ons prima bevallen. Ik had eigenlijk geen idee wat ik er van kon verwachten. Veel Engelsen, dat wel en we hebben ook best veel Engels gehoord maar niet aan de kant waar wij zaten. Dat was in Cabanas de Tavira, een klein badplaatsje vlakbij het nog authentieke stadje Tavira. Daar hoorden we overwegend Portugees en Spaans. De Spaanse grens op 24 km afstand zal daar niet vreemd aan geweest zijn.

In Cabanas was er niet zoveel te beleven. Er waren wat kleine restaurantjes in de oude straatjes en wat meer toeristisch georiënteerde restaurants aan de 'boulevard', maar verder was het een heel rustig plaatsje. Wij reden dan ook meestal 's avonds naar Tavira, een heel gezellig stadje op 4 km van Cabanas, met een keur aan restaurantjes. En tijdens onze uitstapjes aten we ter plekke, daar waar we toevallig waren. Overal hebben we lekker gegeten voor echt heel weinig geld. Vis natuurlijk, heel veel vis op het menu. Dorade, espada, stokvis, sardienen, schaal- en schelpdieren, ... maar ook nogal wat lam en geit en veel gemengde schotels vlees/schaaldieren. Ook veel lekkere wijntjes gedronken, wit en rood, en natuurlijk de bekende vinho verde die ik persoonlijk heel erg lekker vond.

Het was eigenlijk de bedoeling om het uit eten te gaan een beetje te beperken en zelf te kokkerellen maar met de lage Portugese prijzen is het er niet echt van gekomen. Eén keer heb ik pasta gemaakt want dat is daar in de restaurants moeilijk te krijgen. Portugezen zijn nogal aardappeleters, zowel de gewone als de zoete variant. En rijst staat er ook altijd op het menu. Maar wij hadden zin in pasta en kochten op de markt in Loulé een mooi stuk vis en wat verse groenten en aten daar wat lekkere pasta bij.

De Algarve is qua natuur zeer gevarieerd. Je hebt natuurlijk de overbekende stranden, maar ook het binnenland is fascinerend mooi. De Serra do Caldeirão bijvoorbeeld waar het krioelt van de kurkeiken, waar je eindeloos kan rijden en je afvragen waarom er daar in 's hemelsnaam een weg getrokken is ... tot je dan hoog op een berg twee huisjes tegenkomt. En een kerkje natuurlijk.

Qua stranden heb je aan de oostkust prachtige lange stranden van fijn wit zand omzoomd door duingebied. De stranden tussen Quinta do Lago en de Spaanse grens liggen trouwens allemaal in beschermd natuurgebied: het Parque Natural da Ria Formosa. In feite zijn het allemaal langgerekte eilandjes (zandbanken) die in een lagune liggen en je moet er dus heen met een bootje, met een treintje of over een brug. Je kan er eindeloos wandelen en het was er overal nog super rustig. Ten westen van Faro is de kust dan weer veel ruiger met goudgele stranden met grillige rotsformaties in Praia da Rocha en Ponta de Piedade, om maar een paar voorbeelden te noemen. Indrukwekkend mooi. Nog verder naar het westen, richting Sagres heb je dan weer terug wat kleinere baaien met fijn wit zand, zoals Salema. Maar er zijn ook oerlelijke stranden en badplaatsen. Het Praia dos Pescadores in Albufeira spant vast de kroon. Mensenlief, daar zou ik nog niet gratis willen logeren. De hoge appartementenblokken liggen bijna tot op het strand en het lawaai dat er uit alle bars naar buiten knalt is gewoon niet te harden.

Ik zou de prachtige bloemen nog vergeten! Lanen vol met jacaranda's, bougainvilleas die weelderig over een muur hangen, oleanders die zomaar in het wild langs de kant van de weg groeien, strelitzia's, hibiscus, bloeiende cactussen, ... echt te veel om op te noemen en veel meer dan we er in Madeira hebben gezien. Echt genieten was dit.

Foto's op Facebook!