zondag 24 juni 2018

Fietsen in de Elzas

 

Fietsen in de Elzas

Vorige week zijn we gaan fietsen in de Elzas met vrienden/kennissen (+), onder leiding van een gids (-). Het was een georganiseerde reis met een bus (-) met fietsenaanhanger voor onze eigen fietsen (+) en we wisten vooraf welke routes we zouden rijden. Zo stond het tenminste op de reisbevestiging ...


Frankrijk is niet echt een fietsvriendelijk land (-). Er zijn nauwelijks afgescheiden fietspaden en heel vaak rijd je op D-wegen zonder fietsstrook waar je de baan moet delen met automobilisten die je aan 70 km/u voorbij scheuren, maar dat wisten we al van onze fietsvakantie in de Loire vorig jaar. Als je dan met zo'n grote groep (-) bent - we waren met twintig man/vrouw en er werd verondersteld dat iedereen aan alle fietstochten deelnam - dan is dat eigenlijk gewoon levensgevaarlijk.

Fietsen in groep (-) is totaal anders dan fietsen met zijn tweeën (+). Ik wist dat, maar ik wilde deze fietsreis toch een kans geven. Als je samen een week op stap bent, leer je de mensen ook op een andere manier kennen (+) dan van een uitstapje naar hier of daar. En toch heeft het ook zijn beperkingen (-) want als je met een groep 'vreemden' een reis maakt, vind ik het minder moeilijk om er eens onder ons twee uit te breken. 


Het was wel spijtig dat het programma helemaal omgegooid was. De reden: de reis was niet goed voorbereid (-) door de gids. Eigenlijk waren wij proefkonijnen want deze reis was nieuw in het programma van de reisorganisator. Fietsroutes uitstippelen op een kaart (zelfs op een gedetailleerde kaart) is nog iets anders dan zelf eerst fysiek de routes gaan rijden. Voorbeeld: wat ons beloofd was als een rit alleen vlak en bergaf door de wijngaarden, werd een doodvermoeiende tocht van heel steil bergaf en daarna weer heel steil bergop ... een stijgingspercentage van 8% over een lengte van 3 km ... ik kan u verzekeren dat dat zeer zware kilometers zijn. De route diende dus ter plekke te worden aangepast (-) voor de niet-zo-geoefende fietsers. Bijna alle dagen was er wel een dergelijk probleem en zo werd er heel veel tijd verloren die voor andere dingen voorzien was (museum Unterlinden in Colmar, kazematten van de Maginotlinie, enz.). Gelukkig is de wijnproeverij in Riquewihr nog wel kunnen doorgaan! Van het stadje zelf hebben we niets gezien ... we zijn er aan een rotvaart doorheen gefietst. Voor ons niet zo'n probleem, de Elzas is geen onbekend terrein al dateert ons laatste verblijf aldaar al van jaren geleden.


De reis op zich was niet verkeerd, maar altijd alles samen doen (-) is echt niets voor ons. Wij zijn zo gewend om ons goesting te doen. Stoppen waar en wanneer we willen, foto's nemen onderweg, gewoon eens even op een bankje zitten en genieten van de omgeving, ... Dat was er deze keer helaas niet bij (-). Wat wel aangenaam was, dat waren de avonden aan tafel (+) en op het terras na het diner.

De laatste dag is iedereen zo'n beetje zijn eigen weg gegaan (+). Het was heel heet en we hadden nog geen enkel stadje gezien. We zijn dan met een kleiner groepje de 5 km naar Colmar gefietst en hebben daar wat rondgewandeld, een terrasje gedaan, lekker lang geluncht ... en heel veel foto's genomen.


Ik denk dat de plussen en de minnen voor zichzelf spreken.

dinsdag 5 juni 2018

Bologna en Ravenna

 

Bologna & Ravenna

Vorige week zijn we eens gaan kijken wat Bologna te bieden heeft. We hebben al grote delen van Italië (+ de eilanden) gezien maar de regio Emilia-Romagna kenden we niet. Deze citytrip was trouwens vorig jaar al geboekt maar die heb ik toen moeten annuleren vanwege een kleine chirurgische ingreep die niet kon wachten.

Ik weet niet of anderen dat ook hebben, maar ik weet eigenlijk vanaf de eerste aanblik of ik een klik heb met een stad/gebied. En met Bologna had ik die niet. Mijn man trouwens ook niet. Ons hart is niet sneller gaan kloppen bij het ontdekken van deze stad. Wij vonden het een stad met weinig karakter, een beetje saai met rechttoe-rechtaan straten en geen oogverblindende monumenten. Behalve de kerken natuurlijk, zoals overal in Italië, bombastisch en weelderig versierd met veel goud en marmer.


Typisch voor Bologna zijn de portici, een reeks van arcaden en zuilen langsheen de gebouwen, verspreid over 40 kilometer doorheen de stad. Praktisch wel deze arcaden: ze beschutten tegen de zon en de hitte (en het wás heet vorige week!) en ook tegen de regen (en het heeft ook alle dagen wel wat geregend). Op sommige arcaden zijn aan de binnenkant nog oude fresco's te zien ... maar dan moet je wel echt heel goed gaan zoeken. De graffiti overal - bekladden om te bekladden - was wel heel vaak in het straatbeeld aanwezig, net zoals talloze bedelaars.


Waar Bologna wel in uitblinkt, dat is zijn rijke keuken. En daar hebben we dan ook ten volle van genoten. Zelden hebben we in Italië zo lekker gegeten dan hier. Zelden ... eigenlijk nergens. Bolognese koks werken veel en graag met producten als boter, room, vlees en kaas en dat zullen we geweten hebben. Heerlijke taglieri (charcuterieschotels) met verschillende hespen, salami's, kazen en échte mortadella (de specialiteit van de stad) als antipasto om de avondmaaltijd starten. Vervolgens als primo rijkgevulde verse pasta met volle romige saus of perfect bereide risotto ; de secondo zacht smaakvol vlees, en dolci om duimen en vingers bij af te likken. Helaas ben ik maar een kleine eter en vier gangen krijg ik nooit op, maar manlief heeft zijn best gedaan én genoten!


Omdat we Bologna eigenlijk al snel gezien hadden zijn we nog een dag met de trein naar Ravenna geweest. Ravenna is bekend om zijn vroegchristelijke en Byzantijnse mozaïeken. In de Basilica di San Vitale, het Mausoleo di Galle Placidia, het Battistero Neoniano en de Basilica di Sant'Apollinare Nuovo hebben we ons vergaapt aan mozaïeken uit de 5de en 6de eeuw. Werkelijk schitterend en ongezien. En helaas ook niet goed op beeld vast te leggen.


We hebben op die vijf dagen zo'n drieënveertig kilometer afgelegd. Te voet wel te verstaan! En dat in drukkend warm bewolkt weer. Mensenlief, wat was het toch benauwd. En als er nu iets is waar ik niet tegen kan ... Gelukkig hebben we de laatste dag toch nog de zon gezien. Heb ik toch nog een paar mooie foto's.