zondag 31 augustus 2025

Noord-Nederland

Terwijl Manlief in de sauna zit begin ik aan mijn verslag over onze vierdaagse uitstap naar Noord-Holland.

We vertrokken zaterdag met regen maar eens goed en wel de grens voorbij werd het droog. De rit ging naar Akersloot waar ik een 3=2 had geboekt bij Van der Valk.

Vlot ingecheckt, geluncht, fietsen van de drager, DRAGER IN DE KOFFERBAK, en weg waren wij voor een rondje rond het Alkmaardermeer. Veel groen, veel water maar weinig zicht op het meer, twee pontjes, heel veel ganzen, reigers, koeien, schapen, maar helaas weinig terrasjes. We waren al bijna terug ‘thuis’ toen het eerste terras opdoemde: Brasserie Lekker aan de Haven in Uitgeest. Daar hebben we heerlijk in de zon iets gedronken.

Toen we terug op de kamer kwamen viel mijn oog op een mooie kaart met een handgeschreven felicitatie voor mijn verjaardag vanwege de receptiemedewerkers. Heel attent.

’s Avonds zijn we naar Alkmaar gereden, hebben er een korte wandeling gemaakt door de gezellige binnenstad en lekker gegeten bij Fnidsen.

Foto’s Alkmaardermeer

Zondag was het grijs. We zijn lang aan de ontbijttafel blijven zitten. Nu las ik op een of andere review site dat bepaalde gasten het ontbijt niet uitgebreid genoeg vonden. En dat begrijp ik niet want er is niks wat ik zou kunnen bedenken wat er niet was. Enfin, zeurpieten heb je altijd.

We reden met de auto naar Alkmaar en bezochten de Hortus. Af en toe vielen er een paar spetters, maar niet genoeg om de paraplu te pakken. We genoten van de vele mooie bloemen en struiken in de tuin. Vooral de prairietuin sprong in het oog.

Foto’s Hortus Alkmaar

Daarna naar het gezellige Bergen waar er een kunstmarkt was rondom de Ruine Kerk. Kunstvoorwerpen uit glas, zilveren en kunststof juweeltjes, handgemaakte hoeden, schilderijen,… alles wat je kan bedenken bij arts & crafts. Ik heb mij kunnen bedwingen en niks gekocht.

In Bergen aan Zee bezochten we het Zee Aquarium. Aan 16.50 euro pp best wel aan de prijs, dus even de  Social Deal app (Tripper in Nederland) geopend en tickets gekocht voor 11.50 euro pp. Het aquarium was klein maar fijn.

Foto’s Zee Aquarium Bergen aan Zee

De rest van de middag brachten we door in onze luxe kamer: Manlief voor de TV, ik mijn verslag aanvullen en een nieuw boek uitkiezen op mijn e-reader.

’s Avonds hebben we heerlijk aan shared dining gedaan bij Roberto in Alkmaar.

Al bij al, ondanks het mindere weer, een fijne dag.

Maandag was het helaas opnieuw grijs toen we opstonden, maar het was niet koud.

Na het ontbijt sprongen we de fiets op voor een ritje naar Egmond aan Zee. Nadat we Castricum voorbij waren reden we door het mooie Noordhollands Duinreservaat.

Na een cappuccino in een strandtent – met de voeten in het zand – liepen we even door de winkelstraat. Veel was er niet te zien in Egmond aan Zee. We hebben er nog geluncht – ondertussen was de zon gaan schijnen- en zijn daarna via Heiloo terug naar Akersloot gereden. In totaal 43 km. Ik was niet echt moe maar mijn achterwerk deed toch weer zo’n pijn. Ondanks het nieuwe fietszadel en de nieuwe fietsonderbtoek. Ik vrees dat ik ermee zal moeten leren leven.

Nog een uurtje op het terras gezeten bij Van der Valk en toen was het alweer tijd om op de fiets te stappen voor een eenvoudig diner bij Lekker aan de Haven.

Dinsdag scheen de zon al volop toen we de gordijnen openden. Na het ontbijt uitgecheckt, fietsen op de auto en naar Reeuwijk gereden voor een ritje rond en door de Reeuwijkse Plassen.

Wat is het mooi in het Groene Hart van Nederland! En zo rustig. Een groot stuk van de route rijd je op fietspaden met water aan weerszijden. Dan zie je ook goed hoe bijzonder de mensen daar wonen: eigenlijk op een eiland. Aan de voorzijde van de huizen een brede sloot vol met mooie waterplanten, bootje op de oever, en aan de achterzijde de uitgestrekte plassen.

Voor een terrasje en wat te eten moesten we wachten tot in Gouda. Daar wilden we het stadhuis bezoeken maar dat is wegens renovatie tot een eind in 2026 gesloten. Maar ook van de buitenkant ziet het er mooi uit. Het staat ook heel centraal in het midden van de Markt.

Dit was by far de mooiste rit die we in lange tijd gereden hebben. Een fijn cadeau op mijn verjaardag.

Na 34 kilometer waren we terug bij de auto en was mijn pijp uit. Onderweg naar huis heb ik weer wat zitten knikkebollen. Gelukkig heb ik een goede chauffeur.

En zo kwam er een einde aan vier mooie dagen.


maandag 4 augustus 2025

Midweek aan zee

Toen ik vorige week uit het ziekenhuis ontslagen werd, vonden we dat we na alle commotie wel een klein reisje verdiend hadden. Het moest wel iets rustigs zijn na die longembolie.

Vijf dagen aan de Belgische kust waren snel geboekt en maandag vertrokken we in de gietende regen naar Koksijde. Inchecken kon vanaf drie uur. Dat gaf ons de tijd om onderweg nog lekker te gaan lunchen bij D’Ouwe Hoeve in Sint-Martens-Latem. Op het terras in de zon ook nog.

Heerlijk weer bij aankomst in Koksijde. Snel de bagage in de kamer gezet en de auto in de garage en de 200 meter naar het strand gelopen voor een welverdiend drankje op een leuk terras. En verder hebben we rustig aan gedaan: stukje wandelen … terrasje … stukje wandelen … op een bankje zitten, enz.

In het infoboekje van de gemeente Koksijde las ik dat op woensdag 30 juli de garnaalvissers te paard weer de zee in gingen. Misschien ook wel leuk voor onze kinderen. Ons hotelletje had nog een driepersoonskamer vrij … kinderen gebeld of ze zin hadden in een paar dagen zee en snel die kamer geboekt.

’s Avonds zijn we naar Veurne gereden, een gezellige stad waar het helaas kermis was op de Grote Markt zodat het bijna onmogelijk was om foto’s te nemen van de mooie gebouwen.

We waren net op tijd terug ‘thuis’ om te genieten van een mooie zonsondergang. De zon die letterlijk zakt in zee, het blijft toch iets magisch.

Dinsdag was het grijs maar lekker van temperatuur. We hebben de kusttram genomen naar De Panne (*) en hebben daar wat rondgewandeld en de tijd gedood tot we bericht kregen van onze kinderen dat zij bijna op bestemming waren. In de namiddag werd het nog mooi weer en hebben we nog wat gewandeld over de dijk terwijl Kleinzoon een ritje maakte op een (kinder)quad. En natuurlijk moest er ook nog geschupt worden op het strand.

(*) De kusttram is met zijn 67 km de langste tramlijn van België (ter wereld blijkbaar) die loopt van De Panne aan de Franse grens tot in Knokke op luttele kilometers van de Nederlandse grens. De tram rijdt om de tien minuten en is super handig! Niet goedkoop, maar gemak dient de mens. En dat zegt iemand die het openbaar vervoer haat.

Woensdag begon ook grijs maar het grijs maakte al heel snel plaats voor blauw en zon. Heerlijk!

Samen met honderden anderen togen we naar het strand om de garnaalvissers aan het werk te zien. Vijf vissers in knalgeel regenpak gingen op hun Brabantse trekpaarden, voorzien van grote netten, de zee in.

De garnaalvisserij te paard is een eeuwenoud ambacht en een traditie nauw verbonden met de natuur en afhankelijk van de elementen en het getij. Sinds 2013 staat de Garnaalvisserij te paard in Oostduinkerke op de Representatieve Lijst van het Immaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid van UNESCO. 

Kleinzoon vond het de moeite maar meer nog heeft hij genoten van samen met papa en opa op het brede strand een zandkasteel te bouwen,inclusief slotgracht.

Na nog een terrasje en een ritje op een quad reden zij in de late namiddag terug naar huis en toen voelde ik pas hoe moe ik was. Niet verstandig van mij om twee dagen na elkaar meer dan 10.000 stappen te zetten.

Donderdag werd dus noodgedwongen een rustdag. We hebben de auto genomen en zijn naar Wissant en daarna Le Touquet gereden om moules de bouchot te gaan eten. Daar vielen de eerste regendruppels en na de lunch reden we terug naar het hotel om wat te lezen.

’s Avonds namen we de tram naar Nieuwpoort met de bedoeling bij La Piazza te gaan eten. Helaas, de hele avond volgeboekt. Dus werd het een bouillabaisse en daar heb ik geen spijt van gehad. Zo’n lekkere heb ik nog nooit gegeten.

Vrijdagmorgen hadden we geen zin om recht naar huis te rijden. Het was nog mooi weer aan zee en we hebben nog een korte wandeling gemaakt in de Doornpanne in Oostduinkerke en daarna zijn we naar Middelkerke gereden om een blik te werpen op het nieuwe casino/hotel SILT. Bijzonder!

Het waren vijf fijne dagen aan zee. Dat pakken ze ons niet meer af.

We gaan onze koffertjes niet te ver weg zetten!

zaterdag 12 april 2025

Op zoek naar zon

14 maart 2025

So far, so good. Trein (6u46) op tijd. Meer dan een half uur aangeschoven aan security. Nu aan de koffie. ☕️

Kuifje vliegt ons naar Alicante. Wel met een uur vertraging, zo zegt de captain. Het is wat het is.

Drie kwartier te laat geland, lang moeten wachten op de bagage, auto opgepikt ... een DR, midsize SUV ... nooit van dat merk gehoord. Rijdt wel goed.
Naar Orihuela Costa gereden en ingecheckt in Appartement Valentino Golf II. Alle appartementen die we al gehad hebben lijken op elkaar: 2 slaapkamers, 2 badkamers, terras voor en achter kwestie van de hele dag zon te hebben ... als ze schijnt. Weer: zon en wolken en veel wind.
Uitgehongerd zijn we het eerste het beste café binnengestapt, een Irish pub waar we honey baked ham with chips and peas (ik heb de peas geskipt) gegeten hebben. Gekker moet het toch niet worden. Was nochtans best lekker. Boodschappen gedaan bij de Mercadona en in de gietende regen naar "huis". Nog wat TV gekeken en op tijd naar bed want ook al is het niet ver, reizen is toch best wel vermoeiend op onze leeftijd.
15 maart 2025
Opgestaan met zon en blauwe lucht. Dat vraagt om een wandeling. We rijden naar Cala El Bosque, een van de vele baaitjes langs de Sendero del Mediterráneo. We zijn wat overdressed met onze jeans en pull met lange mouwen want de zon brandt en op het strand wordt er gezonnebaad. We vinden snel een chiringuito waar we een lekkere café con leche drinken voor 1.60 euro per stuk. We vervolgen onze weg langs het mooie wandelpad. Het weer is niet stabiel. Het wordt grijzer en de zon verdwijnt. Toch blij met mijn jeans en pull. We krijgen zowaar ook nog een buitje te verwerken.

Op de strip in Cabo Roig wordt alles in gereedheid gebracht voor de viering van Saint Patrick morgen. Na 9.600 stappen krijgen we een hongertje. Het is nog niet zo simpel om iets te vinden om te eten want er is veel gesloten. Maar wie zoekt die vindt. In de namiddag doen we een toerke langs de citrusvelden en na nog een koffie in La Mata rijden we terug naar huis. Totaal aantal stappen: 13.200.
16 maart 2025
De zon scheen toen we opstonden maar ze maakte al heel snel plaats voor wolken. Niet getreurd, we gingen vandaag toch een uitstap doen in het binnenland en meer bepaald naar de Valle de Ricote in de provincie Murcia. Vóór we het eerste dorp bereikten gingen we van de autopista af en namen we de B wegen. De natuur is hier prachtig, met hoge ruige rotsen en mooie valleien. En waar we gisteren al langs wat citrusvelden reden was dat niks in vergelijking met vandaag. De hele rit verliep langs citroen-, appelsien- en mandarijnplantages. Alles plukrijp.

In het onooglijke dorp Blanca aten we wat tapas in Bar Loba, tussen de lawaaierige Spaanse families. Dit is het echte Spanje. Onze eindbestemming was Cieza, bekend om zijn mooie bloesems in het voorjaar: abrikozen, perziken, platte perziken, nectarines, enz. Mooie bloesems gezien maar het seizoen loopt wel op zijn einde. Half zes waren we terug in het appartement. Het weer: afwisselend zon en wolken en af en toe wat gedruppel.

17 maart 2025
Het was nog droog toen we opstonden. Een paar uur later stonden de straten blank. Als klap op de vuurpijl kregen we onze auto niet weg. De afstandsbediening werkte niet en om de auto te starten hebben we niets aan de sleutel (startknop). Uiteindelijk toch kunnen starten en een halve dag rondgereden om een "servicio llaves" te vinden. Nog snel wat boodschappen gedaan, een pasta gaan eten bij Da Vinci's en naar huis. Echt geen weer om een hond door te laten. Jammer want als het wat beter was geweest, dan waren we voor 2 dagen naar Valencia gereden om de Fallas nog eens mee te maken. Maar om daar nu in de regen te gaan lopen? Geen zin in. We hebben tientallen boeken op onze e-readers, TV met chromecast werkt perfect... we houden ons wel bezig. En er staat een pot verse soep te pruttelen op het vuur.

Morgen nog een kwakkeldag en daarna zou het beter worden. We gaan het zien.
18 maart 2025
Toen ik het rolluik van de slaapkamer naar boven trok na een heel slechte nacht, zag ik dat de tuintafel weer kleddernat was. Niet fijn om zo op te staan. Wat doet een mens zo'n hele dag terwijl het af en aan regent? Ik heb uit verveling de stofzuiger gepakt en het hele appartement gestofzuigd. Wat is dat toch een zaligheid. Op een wip was het klaar. Tijdens het nieuws van 13u viel ik prompt in slaap. In de namiddag zijn we naar Habaneras Shopping gereden en hebben daar als compensatie voor het slechte weer een taartje gegeten. Nog even langs de Consum om boodschappen en toen we om half zes terug naar huis reden zagen we stukjes blauw tussen al het grijs. Jeuj! We drinken er een aperitiefje op.
19 maart 2025
En daar is ze dan: de zon. Vandaag is alles gesloten. Het is de feestdag van San José, Día del Padre, en de Spanjaarden nemen elke gelegenheid te baat om niet te werken. Neem het hen eens kwalijk. Het is trouwens alleen een feestdag in de regio's Murcia en Valencia. De wekelijkse markt in La Mata ging wel gewoon door. We zijn er eens over gelopen en hebben een voorraadje fruit gekocht. En de Belgische bakker in Ciudad Quesada was open. Daar kochten we een waldkorn brood en twee koffiekoeken ... tegen Belgische prijzen! Na de lunch op een leuk terras - de zon was inmiddels alweer verdwenen - wilden we het tweede deel van onze wandeling langs de Sendero Azul lopen, maar het pad lag vol plassen. En net nu mijn schoenen terug droog waren ging ik ze niet terug nat maken. Dan maar met de auto naar het dorp Orihuela. Eens je goed en wel uit de kust bent, pakweg 10 kilometer, zit je direct weer in de "campo". Hier worden niet alleen citrusvruchten verbouwd maar ik zag ook grote velden met artisjokken. De eerste keer dat ik deze planten zag. Artisjok vind ik trouwens alleen op een pizza lekker. De foto heb ik niet zelf gemaakt want we konden onmogelijk stoppen langs de baan. Foto: https://ecoinventos.com/como-plantar-cultivar-cosechar-alcachofas/
En bloemen lans de kant van de weg, heel veel kleurige bloemen.

Orihuela dan. Het dorp is niet groot, maar het heeft wel wat monumentale gebouwen waaronder uiteraard een kathedraal en verschillende kerken. Ook hier alles dicht helaas. Maar wel eens wat Spanjaarden gezien want die zie je "bij ons" nauwelijks. De hele kustlijn tot 10 kilometer het binnenland in is volgebouwd met appartementen en vakantievilla's. Er zijn pretparken en golfterreinen aangelegd ... alles om het de Noord-Europese toerist naar de zin te maken. In de goede jaren kon je hier een woning kopen voor pakweg 50.000 euro. Deze regio is populair vanwege het microklimaat en het grootste aantal uren zon van Spanje (behalve als wij er zijn, hahaha). En daar hebben ook veel Belgen van geprofiteerd.
20 maart 2025
De zon ... wat heeft ze het moeilijk. Ze doet zo haar best maar het lijkt moeilijk om door de wolken heen te breken. Misschien helpt de wind haar wel in haar pogingen ... Vandaag zouden we in eerste instantie wat dichter bij huis, en in huis, blijven. We hebben een mooi en ruim appartement met een groot terras met tafel en stoelen plus een loungehoek. Een paar trapjes naar beneden een privé tuintje met (kunst)gras, met ligbedden (3 voor een appartement van 4 personen ... beetje raar). En als de zon - mocht ze schijnen - draait, dan draaien wij gewoon mee want het is een hoekappartement en ons tuintje gaat gewoon verder op de zijkant van het gebouw. Dit alles met zicht op de mooie beplanting in de gemeenschappelijke tuin en het zwembad waarvoor het nu veel te koud is. Ook aan de voorkant hebben we nog een groot terras met tafel met stoelen en een loungehoek. Heel de dag zon dus, als ze schijnt. En de auto staat veilig in de ondergrondse garage.

Omdat het te koud was om op het terras te lezen gingen we maar te voet boodschappen doen. De dichtstbijzijnde supermarkt is hier 3 km vandaan. "Vlak" volgens Google maps. Maar dat was dik gelogen! En onderweg niks te zien buiten appartementsblokken en huizen. Gelukkig wel nog wat bloemekes hier en daar op braakliggend terrein. Ik wed dat er daar over niet al te lange tijd ook appartementen zullen gebouwd worden ... de voetpaden zijn al aangelegd. Ondertussen is de zon toch gaan schijnen. En dan is het best wel warm en ben ik blij met het windje. In de namiddag reden we naar de Salinas de San Pedro del Pinatar waar we een stukje rond het zoutmeer wandelden en veel flamingo's zagen. Nadien zijn we nog door het grote natuurgebied tot aan de zee gewandeld. Was mooi en we komen nog eens terug om een andere wandeling te maken.

Nadien nog een terrasje in Lo Pagan aan het strand. Wat een mooie dag! Ondanks het slechte nieuws dat een ervaringsgenoot, die ik ken van de bijeenkomsten, de strijd tegen kanker verloren heeft. Een man die tot het laatste moment positief is gebleven. Ik heb eens hard gevloekt.
21 maart 2025
We lagen nog in bed toen we de regen tegen het raam hoorden kletteren. En even later ook donder en bliksem. Ach ja, waarom ook niet?! Gelukkig trok het al vrij snel open maar er stond wel weer een harde wind. Vandaag wilden we eens naar de zoutmeren. Er zijn er hier in de buurt twee: de Salinas van La Mata en de Salinas van Torrevieja, de twee grootste zoutmeren van Europa. Hier zitten, net als in de Salinas de San Pedro, ook veel flamingo's. De populatie wordt geschat op zo'n 3.000 stuks. Ze migreren van het ene meer naar het andere. Het meer van Torrevieja is, door de aanwezigheid van bepaalde algen en micro organismes, roze van kleur. Het is moeilijk te zien op foto maar "in het echt" zie je 't heel duidelijk. De Salinas de Torrevieja is de grootste producent van zeezout in Europa. 50% voor het binnenland, 50% voor export. Van op de doorgaande weg zie je de enorme zoutbergen. We wilden er heel graag naartoe maar het gebied is alleen in groep te bezichtigen. Ik heb door het hek wat foto's gemaakt.

Lunchen deden we op de boulevard in Torrevieja aan het Los Locos strand. Je kan hier in de meeste restaurants voor een kleine prijs een driegangen keuzemenu eten inclusief één drankje. Het onze kostte 19.90 euro en het was werkelijk voortreffelijk! We hebben nog een eindje over de boulevard gewandeld maar de wind werd op den duur zo koud dat we maar terug naar de auto zijn gevlucht. Nog wat boodschappen gedaan en terug naar huis. Neen, het weer wil niet echt mee. Mensen die hier permanent wonen zeggen ook dat dit niet normaal is. Maar januari en februari waren ook niet normaal want toen was het veel te droog en veel te warm. Nooit goed!
22 maart 2025
Voor de verandering regende het nog eens toen we opstonden. Na het ontbijt jassen aan en boodschappen doen want op zondag zijn de winkels niet open. Onderweg zag ik blauwe lucht boven de bergen en de zee en een grijze deken boven ons. En veel mooie wolken! De zon brak al heel snel door en tegen 11 uur baadde het hele landschap in de zon.

Vandaag is er een carnavalsoptocht in Los Alcazares, zo'n 30 km hier vandaan. We gingen eens kijken en eerst lunchen. 's Middags eten we warm buitenshuis en 's avonds een broodmaaltijd thuis. Ik voeg wat foto's toe van de geweldig mooie optocht maar verder zal het de komende dagen stil zijn hier. Ik ben gevallen en heb mijn schouder gebroken. Met één hand typen is nogal moeilijk.
25 maart 2025
En toen was de vakantie plots voorbij. We twijfelden nog: blijven we hier of gaan we naar huis? En we vonden allebei dat “oost west, thuis best” – hoe jammer ook – het beste was. Europ Assistance in gang gezet en op 25 maart werden wij gerepatrieerd. Rolstoelassistentie op de luchthaven in Alicante en Brussel, premium instappen, een empty seat aan mijn linkerkant en een taxi naar huis. Alles prima geregeld. En dan nu thuis maar verder revalideren.