Een maand aan de Costa del Sol (1)

 Ja, we zijn weer weg, onze jaarlijkse maand oktober in Spanje komt eraan.

Het appartement had ik al in januari geboekt – gekende locatie, ander appartement …

De vluchten ergens in maart, maar zowel heen- als terugvlucht zijn door de maatschappij al een keer gewijzigd. Niet in ons voordeel helaas.
De vlucht van 1 oktober vanuit Antwerpen werd geannuleerd en ze hadden ons op een vlucht gezet vanuit Brussel om 5u55. Zo’n onzalig tijdstip, dat doen we niet meer, daar zijn we te oud voor geworden. Daarom vliegen we nu een dag eerder, maar wel op een schappelijk uur.

De auto huurde ik in juni en heb ik ondertussen nog een keer of vijf geannuleerd en herboekt: van pokkeduur naar heel duur naar duur. Tussen de eerste en de laatste boeking zit toch een verschil van bijna 500 euro. Daar kunnen we andere leuke dingen mee doen.

Hetgeen waar ik altijd het meest tegenop zie, dat is het inpakken. Oh, wat heb ik daar toch een hekel aan. Nochtans is het heel gemakkelijk want ik heb lijstjes in de computer zitten voor allerlei soorten vakanties. Voor een citytrip heb je namelijk andere bagage nodig dan voor een fietsvakantie. Voor een autovakantie steekt een kilo extra zo nauw niet, voor een vliegvakantie wel. Vandaar mijn verschillende lijstjes.

Maar we zijn er klaar voor.
Inpakken ☑️
Online inchecken ☑️
Het was nog even een gedoe met de treinen. Door personeelstekort (waar niet?) zijn er verschillende treinen afgeschaft. Zo ook degene die we eigenlijk moesten nemen. Dan was het de vraag: nemen we een trein vroeger of later? Vertragingen in gedachten hebben we maar wijselijk een vroegere trein genomen die voor de verandering eens geen vertraging had.

Onze bagage was snel gelabeld en we gingen vlot door de security. Nu is het wachten met een hapje en een drankje tot het tijd is om naar de gate te vertrekken. Wij zijn altijd bij de laatsten want aan de gates wachten is saai.

Ondertussen kijken we naar de reizigers die passeren. Er zijn er doorwinterde, er zijn er heel onzekere die wel tien keer op de infoborden komen kijken. Kinderen met mini koffertjes, zakenmensen met een laptoptas, dames van vreemde origine in prachtige gewaden, en vooral veel pensionistas zoals wij…

Nog een uur en we mogen de lucht in.

Onderweg in 2019

¡Hasta luego!

Weekendje weg voor onze 46ste huwelijksverjaardag

 Onze huwelijksverjaardag vieren we altijd met een kort tripje. Zo ook deze keer.

Zondagmorgen vertrokken we voor 2 dagen naar Breskens. De fietsen mochten mee want ik had van de vaatspecialist groen licht gekregen om te fietsen. Oef!

Zondag hebben we Breskens – Terneuzen – Breskens gefietst.
De heenrit ging over de dijk naast de Westerschelde. De terugrit door de weidse polder. Mooi. En warm! Een mix van blauwe lucht en wolken. Heerlijk fietsweer.

In Biervliet vonden we een terras waar we wat konden eten. En in Ijzendijke was de Mauritskerk open vanwege de Openmonumentendag. Ook de vuurtoren van Breskens kon je gaan bezoeken, maar deze hebben we aan ons voorbij laten gaan. Tegen die tijd was mijn pijp zo goed als uit en had ik alleen nog behoefte aan een een lekker drankje. Dat vonden we gelukkig in het centrum van Breskens want de strandtenten zaten stampvol.

Na de fietstocht van 60 km checkten we in in de geboekte B&B De Passant en na ons te hebben opgefrist togen we te voet naar het gereserveerde restaurant Spuiplein 41 alwaar we zeer lekker gegeten hebben.

De nacht was redelijk, met dank aan onze oordopjes (die ik altijd en overal bij heb), want onze kamer lag aan de voorzijde van het gebouw. Na een zeer copieus ontbijt, aan tafel opgediend, namen we maandagochtend afscheid van gastheer en gastvrouw en sprongen we opnieuw op de fiets.

De rit ging naar Knokke, door de duinen en langs het Zwin. Deze rit hebben we al tientallen keren gemaakt maar ze verveelt nooit. De zee, de duinen, de zon en mijn fiets. Een combinatie die me intens gelukkig maakt. Ik slaag er dan zelfs in om even mijn vervelende mond te vergeten.

Onderweg geen gebrek aan terrasjes! Manlief heeft ook nog even gezwommen tussen paalhoofd 20 en 23. En we hebben lekker geluncht bij Le P’tit Bedon in Knokke.

Het was druk op de fietspaden. Het leek wel of alle pensionistas de laatste zonnestralen nog wilden meepakken. Wat ons aangenaam verraste is het mooie brede fietspad dat helemaal rond het Zwin loopt, waar je vroeger toch een heel eind langs een saaie straat moest rijden. Een hele verbetering met prachtige zichten onderweg. 66 km in de benen.

Het moge duidelijk zijn dat wij heel erg genoten hebben van onze twee dagen weg. Beter kort en goed, dan lang en slecht!