Het was mooi weer zondag 18 juli en Frankrijk kleurde knalgroen op de covid kaart (toen we vertrokken althans) en aangezien dat toch al in de planning zat voor later deze zomer, zijn we alvast nú een weekje naar Bretagne geweest. Het is nog maar af te wachten wat het volgende maand weer zal zijn en hebben is hebben tenslotte. Zodoende boekte ik last minute second vijf nachten in Saint-Malo en twee in Chartres. Die laatste heb ik trouwens last minute second weer geannuleerd vanwege het weer dat plots omsloeg.
Er was nog een stukje Bretagne dat we nog niet eerder bezocht hadden: de streek Ille-et-Vilaine (Saint-Malo, Dinard, Cancale, Dinan, ...).
We hadden onze fietsen mee ... het begint er meer en meer op te lijken dat we niet meer zonder kunnen! Maar, zoals we al wisten van vorige fietsvakanties aan de Loire en in de Elzas: Frankrijk is geen fietsvriendelijk land (de Charente Maritime en de Landes niet te na gesproken). De voies vertes die er zijn lagen helaas niet in het stuk Bretagne waar wij waren. 'Partager la route' dus, niet altijd even veilig als de auto's aan 70 of zelfs 90 km/u naast je voorbij razen! En je hebt best wat conditie nodig in dat stukje Frankrijk want de dénivelés waren meestal niet van de poes. Zelfs met mijn e-bike was het flink trappen.
Het was niet alleen onze eerste keer in Saint-Malo, het was bovendien ook vijfendertig jaar geleden dat we nog in het hoogseizoen aan de Franse kust waren, en dat gaan we ook niet meer doen. Het hoogseizoen is ons veel te druk! In het oude stadsdeel van Saint-Malo- het ene restaurant naast het anders - was het 's avonds overdruk, de terrassen volgepropt en de anderhalve meter regel (in Frankrijk hanteert men de één meter regel) was er blijkbaar onbekend. Er was wel mondmaskerplicht binnen de stadsmuren, maar er werd niet op gecontroleerd, dan weet je 't dus wel.
Op dat vlak was het dan wel gemakkelijk dat we de fietsen bij hadden. Zo konden we wat minder centraal gelegen en rustiger restaurantjes bezoeken, wat we dan ook gedaan hebben. Ook ons hotel lag gelukkig niet in het drukke centrum.
We hebben veel gezien gedurende die week, veel plaatsen bezocht want strandliggen is niet aan ons besteed. Of tenminste niet aan mij besteed. Ik wil verkennen, ontdekken, beleven. Okee, een uurtje op het strand had ik wel aangekund want Saint-Malo heeft een prachtig lang en breed strand maar helaas zijn er nergens ligbedden te huur en op een handdoek ga ik niet zitten, daar ben ik te oud voor geworden (als in: ik geraak niet meer recht).
We zijn ook nog even de grens met Normandië overgestoken want ik wou nog eens naar de Mont Saint-Michel. Dat was niet zo'n slimme beslissing. Je kon er over de koppen lopen en ook hier weinig discipline, ondanks de mondmaskerplicht. We hielden het er dan ook heel snel voor bekeken. Gauw gauw wat foto's genomen, een (gelukkig rustig) terrasje gedaan en terug weg. In plaats daarvan zijn we dan maar gaan shoppen bij een locale producteur. Onze voorraad cider, pommeau, poiré, blikken rillettes en foie gras is weer aangevuld.
Al bij al was het, ondanks de hitte en de drukte op sommige plaatsen, toch fijn om nog eens in la douce France te zijn.
Foto's? Mais bien sûr!
Saint-Malo
Ook wel de piratenstad genoemd. De piraten werden beschouwd als de beschermers van de Franse koning. Ze kaapten vrachtschepen uit Engeland en Nederland. Een replica van een van de piratenschepen kan je bewonderen in de haven.
Van de oorspronkelijke stad 'Intra Muros' is, buiten de stadswallen, niet veel meer overgebleven. Saint-Malo werd gedurende de tweede wereldoorlog zwaar gebombardeerd en nadien weer opgebouwd.
Tijdens een wandeling van 2 km over de stadswallen zie je aan de ene kant de smalle straten van de stad, aan de andere kant zijn er schitterende uitzichten over de stranden, de haven en de forten. Deze wandeling deden wij op onze laatste dag in Saint-Malo, deels in de regen.
Cancale
Een zware rit van 22 kilometer bracht ons met de fiets naar Cancale. We hadden de route langs de kustweg gekozen, de zwaarste route qua op en af bleek achteraf. Gelukkig was er daar wel een zuchtje wind dat wat hoognodige verkoeling bracht. De terugweg hebben we trouwens via een andere route gedaan, iets minder vermoeiend maar wel onder de brandende zon.
Hoewel Cancale zichzelf gedoopt heeft tot de parel van de Côte d'Emeraude, was er weinig dat me kon boeien. Cancale is vooral bekend om zijn oesters en schelpdieren. Ik had dus een heel blije echtgenoot.
Dinan
Een hele mooie pittoreske stad met nog authentieke 16de eeuwse vakwerkhuizen. En hele steile straten!! Vanaf de Église Saint-Sauveur tot aan de rivier Rance gaat het steil naar beneden. Zodanig steil dat ik de terugtocht niet meer wilde aanvatten en we als echte toeristen het toeristentreintje hebben genomen terug naar het stadscentrum. Mooi, dat wel!
Rothéneuf
Rothéneuf behoort tot Saint-Malo en hebben we dus met de fiets bezocht. Het heeft een mooi rustig strand en je kan er eindeloos wandelen over de granietrotsen.
Rothéneuf is vooral bekend om zijn Rochers Sculptés. Abbé Fouré, die altijd in het klooster had gewoond, besloot na zijn gedwongen pensionering in 1894 om aan een monumentaal werk te beginnen. Veertien jaar lang beeldhouwde hij meer dan driehonderd beelden op een reeks granieten rotsen met uitzicht op de zee.
Dinard
Dinard was een badstadje dat me wel kon bekoren. We zijn er naartoe gefietst, maar halverwege teruggekeerd omdat we een route nationale werden opgestuurd en dat vind ik met de fiets echt niet te doen. Er was zelfs geen zelfmoordstrookje langs de baan.
Dinard heeft een gezellige sfeer, een leuk strand in 1900's stijl en een fijn wandelpad op de rotsen langs de zee met zicht op de villa's in belle époque stijl.
Mont Saint-Michel
Druk, druk, druk en toeristisch, toeristisch, toeristisch. Need I say more?
Rennes
Hoewel Rennes de hoofdstad is van Bretagne vond ik de stad wat tegenvallen. We hebben de stadswandeling van het Office de Tourisme gewandeld maar er is eerlijk gezegd niet heel veel van blijven hangen.
Wat ik mij nog het beste herinner is de uitstekende lunch die we daar genoten hebben op een klein straatterras van een verkeersvrij straatje: clafoutis de tomates au saumon fumé + dos de cabillaud avec petits légumes + café. Voor 13 euro, aan een tafel met stoffen tafelkleed en stoffen servetten. De fles wijn was bijna net zo duur als ons eten.
Cap Fréhel
Je vindt ze overal in Bretagne, de met wilde bloemen begroeide caps. Tijdens eerdere vakanties bezochten we al Pointe du Raz, Pointe du Van en Cap du Pen-Hir. Nu wandelden we tussen de bloemen op Cap Fréhel met zicht op de zee en de rotsen van leisteen en roze zandsteen. Prachtig!
Onderweg
En ook onderweg genoten we van de vergezichten, zelfs van de dreigende wolkenluchten op weg terug naar België.
