Taba

 

Ik schrijf mijn blogje terwijl we de Sinai woestijn over vliegen. Zo gaat de tijd - 5u naar Brussel - wat sneller voorbij. Straks ook nog de review voor op Tripadvisor.

Beginnen we even bij het begin: zoonlief was zo lief om ons op 13 november in alle vroegte op de luchthaven van Zaventem af te zetten. Na een toch wel lange vlucht (tussenlanding op Hurghada) landden we rond half drie in Taba waar de temperatuur maar 18 graden was. Dat was schrikken, voor de meeste mensen toch want ik had mijn huiswerk gemaakt en ik wist dat het weerstation in Taba op 800 m hoogte ligt én 45 km de woestijn in. Vandaar het temperatuurverschil van toch wel een graad of tien met Taba Heights, de kustplaats aan de Rode Zee. Nu ja, 'kustplaats' is veel gezegd. Taba Heights is een met slagbomen en draad omheinde enclave met vijf hotels en een piepklein centrum - Uptown wordt het heel groots genoemd - met een apotheek, een supermarktje, een paar winkeltjes en een paar restaurants. Uptown stelde dus echt niks voor.

De hotels liggen op één na allemaal aan de zee. Het zijn allemaal luxe vijfsterren resorts met ieder hun eigen stijl. We weten dat Egypte Europa niet is en dat we gewoon voor het beste moeten gaan. Sofitel stond als 'Prestige' en 'Select' in de brochures van de verschillende touroperators en kreeg goede kritieken op Tripadvisor en Zoover. Wij waren er dus vrij gerust in.

Het is inderdaad een mooi hotel, gebouwd in Arabische stijl, in roze en oker geverfd en zeer ruim opgezet. We overvliegen nu trouwens het Suezkanaal, dit even tussen haakjes. Zeer ruim opgezet dus, zowel wat kamers als wat buiten betreft. Onze kamer, zoals gevraagd rustig gelegen op de derde en hoogste verdieping, had een heerlijk California king bed, een groot balkon en een fijne badkamer met productjes en een inloopdouche. Het was wel allemaal wat gedateerd, goed te zien aan de vlekken op het marmeren blad van het bureau. Gelukkig was de badkamer wel proper. Nu ja, we kwamen toch niet om op onze kamer te zitten. De poolside, ik weet zo even geen beter woord, was luchtig en open en stond in rechtstreekse verbinding met het strand. Aan de zeven zwembaden en het lange strand heel veel luxe ligbedden met dikke kussens.

De twee ‘all inclusive’ restaurants (allebei hetzelfde buffet!) waren super ongezellig en donker, net zoals de bars binnen in het gebouw. Gelukkig was het altijd warm genoeg om buiten te eten en te borrelen. En helemaal om te huilen was het eten. Ik ben geen fan van de Arabische keuken, dus die viel al grotendeels af. De chefs slaagden er helaas niet in van de Europese keuken nog wat eetbaars te maken. Kurkdroge kip, platgekookte vis, bijna rauwe pasta, de ene dag kapotgekookte groenten, de andere dag nog wel erg beetgaar. Enfin, ik kan nog even doorgaan. Wel vreemd voor een hotel van een Franse keten trouwens. 'Select'? 'Prestige'? Ik dacht het niet! We zijn een keer gaan eten bij de buren in de Hyatt Regency, dat was iets beter en ook een keer bij de andere buren in de Marriott waar het nog minder was dan bij ons. Culinair was dit dus zeker een afknapper van jewelste, maar ach, we kwamen voor de zon en die hebben we meer dan voldoende gehad. We zijn weer helemaal bijgetankt. Op naar de volgende vakantie!

Portugal

 

Reisverslag!

En zo werd het weer juni, al sinds jaar en dag onze vakantiemaand. Dat de reis voor de derde keer op rij naar Portugal zou gaan, dat wisten we al van vorig jaar augustus toen ik bij Brussels Airlines supergoedkope vliegtickets op de kop heb kunnen tikken (72 euro pp retour naar Porto). We zouden wel andere steden doen dan vorig jaar, er is tenslotte meer dan genoeg te zien en te ontdekken in Portugal.

Zoonlief en zijn meisje brachten ons op 3 juni naar de luchthaven, en na een voorspoedige vlucht landden we tegen de middag op de luchthaven van Porto. De auto (een Peugeot 207 SW diesel) was snel opgehaald bij Europcar. GPS geïnstalleerd, adres van het hotel in Braga ingevoerd en daar gingen we ...
Onderweg, bij het eerste het beste kraam "se vende cerejas do resende" meteen maar een kilo kersen gekocht. 2,50 euro voor lekker knapperige zoete kersen. Dat een kilometer verderop het aanbod alsmaar groter en de prijs alsmaar kleiner werd kon en mocht de pret niet drukken. Nu ja, ze waren lekker en de 2,50 euro meer dan waard.

Eenmaal in Braga nogal wat rondjes gereden alvorens we de hotelparking gevonden hadden! Het is wat met die eenrichtingsstraten daar. Ingecheckt in hotel Bracara Augusta en heel snel terug naar buiten, voor een lichte lunch in de zon op het grote plein in het midden van de stad. In deze oude steden betaal je nog steeds extra als je wat verbruikt op de esplanada (het terras dus).

Nadien hebben we Braga verkend en 's avonds hebben we genoten van een lekker diner in het hotelrestaurant Centurium, door Michelin bekroond met een bib gourmand. Als hotelgasten kregen we een gratis aperitief aangeboden, ook het couvert was 'on the house' en water stond standaard op tafel. Daar bovenop nog eens 15% korting. Een aanrader in Braga!

Dag twee begon met een uitgebreid ontbijt (buffet). Er stond naast de standaard koffiemachine een professionele Nespresso met een ruime keuze aan cupjes. En geen mens die wist hoe het apparaat werkte ... behalve wij. Hahaha! Na het ontbijt zijn we naar Viana do Castelo gereden, een stadje gelegen aan zee. Het stadje op zich stelde niet veel voor, maar het was lekker warm en het strand lonkte ... we hebben dus een paar uren op het strand zitten lezen. Deed wel deugd, die heerlijke warme zon na de natte en koude lente thuis! Het viel wel op dat het daar nog helemaal geen strandseizoen is, ook niet op de andere stranden die we bezocht hebben aan de kust in het noorden en het centrum. 's Avonds bacalhau assado na brasa gegeten bij Inácio in Braga met een fles rode vinho verde (lekker, als hij fris geschonken wordt).

De volgende dag hebben we in de voormiddag wat geshopt want er zijn ontzettend veel winkels in Braga, vooral schoenwinkels. Manlief heeft twee paar schoenen gekocht en een mooie jeans. Ook aan de vele pastelarias kon hij heel moeilijk weerstaan. Helaas geen schoenen voor mij want als je maat 41 vraagt voor een damesschoen kijken ze je aan of ze het in Keulen horen donderen. Jammer, want ik heb wel honderd paar gezien die me aanstonden.

’s Middags hebben we - uiteraard, zou ik zeggen – het sanctuarium Bom Jesús do Monte in Teñoes bezocht. Bom Jesús is een van de heilige plaatsen in Portugal waar destijds - en nog steeds, had ik de indruk - veel bedevaarders kwamen. De barokke kerk aan het eind van een 116 meter hoge trappengalerij is te bereiken via 686 trappen. Je kon er ook met de auto naartoe ... even raden wat wij gedaan hebben!

Helaas is het weer toen omgeslagen en toen we even later in Guimarães aankwamen - European Cultural Capital 2012 & UNESCO World Heritage Site – viel er zo af en toe wat lichte regen. We hebben toch nog een tijd doorheen deze middeleeuwse stad, de eerste hoofdstad van Portugal, gelopen. 's Avonds hebben we nogmaals in het hotel gegeten: cataplana de marisco. Cataplana is een typisch Portugees gerecht (vis, zeevruchten, kip, ...) dat wordt gestoofd en opgediend in een 'cataplana', een koperen pan met deksel in de vorm van een grote visschelp.

De volgende morgen was het tijd om Braga te verlaten en onze reis verder te zetten, naar Óbidos. We hebben een kleine omweg gemaakt langs Costa Nova om de gekleurde huisjes te bekijken. Een plaatsje met een heel erg 'aan zee' gevoel.

In de namiddag ingecheckt in hotel Real d'Óbidos. Gelukkig had het hotel een garage, want in zo'n klein stadje met ultrasmalle straatjes een parkeerplaats vinden is geen simpele zaak! Óbidos is heel toeristisch, overdag heel druk met dagjesmensen (busladingen vol, een beetje zoals Sintra), maar 's avonds geen levende ziel te zien. Het is een klein stadje en op een paar uren heb je 't daar wel gezien.

We hebben ook de hele stadsomwalling gewandeld en waren ook daar in een goed uur mee rond. Ik vond het wel de moeite waard om het stadje vanuit de hoogte te bekijken, al was het best vermoeiend want ook in deze stad zijn de hoogteverschillen aanzienlijk. Ook te merken op de stadswallen!

Het aanbod aan restaurants is in Óbidos niet om over naar huis te schrijven - echt gericht op toeristen - en na twee wat mindere ervaringen zijn we op onze laatste avond maar in de Pousada Castelo de Óbidos gaan eten. Ook dat was een tegenvaller: veel te duur voor wat het was en heel stijfdeftige bediening. Niks voor ons.

We hadden aanvankelijk drie nachten geboekt in Óbidos, maar gezien het mooie weer van de eerste dagen (en de nabijheid van de zee) en de hitte die er op dat moment heerste in Évora (onze volgende stop), besloten we een dag te verlengen in Óbidos en een dag eraf te pitsen in Évora. Dat hadden we, achteraf gezien, beter niet gedaan want het weer sloeg nog maar eens een keer om. We hebben gelukkig wel één prachtige dag gehad aan het surfstrand in Baleal.

In het kort: Óbidos zelf is goed voor een halve dag, meer niet. Vanuit Óbidos hebben we nog een uitstap gemaakt naar Tomar en hebben daar een prachtig stukje Estremadura gereden. Het had wat weg van Toscane: glooiende heuvels, en hier en daar een quinta met een rijtje cipressen ervoor. Ook nog naar Nazaré geweest waar het dan 's avonds toch weer prachtig weer was. Net zoals bij ons breekt ook hier de zon veel sneller door aan zee. Nazaré is nog zo’n typisch ouderwets kuststadje, waar oude dametjes in klederdracht aan de rand van de weg op een stoeltje kamers zitten te verhuren. Ontelbare bordjes met ‘se aluge quartos’ heb ik gezien. Op onze laatste dag in Óbidos begon het tegen de middag te miezeren. We zijn dan maar in de salon in het hotel gaan lezen. Een half dagje rust kan tenslotte nooit kwaad.

Op naar onze volgende bestemming: Évora. Een hele mooie rit langs de N114 en op het gemakje genieten van het zo mooie afwisselende landschap. Zo druk en bebouwd het Portugese noorden is, zo rustig en eindeloos is het zuiden.

Ingecheckt in het boutique hotel Albergaria do Calvário waar de ontvangst hartverwarmend was. Onze auto werd er door de voiturier in de garage gereden terwijl wij in de tuin wachtten met een glas Reguengo tot onze lunch zou geserveerd worden. Je voelt dat je hier een stuk zuidelijker zit. Het was er schitterend weer: warm, droge lucht en een fijne bries.

Wat later op de middag hebben we een wandeling door de leuke universiteitsstad Évora gemaakt, het Palácio en de Capelo de Cadaval bezocht, alsook de Romeinse overblijfselen. In Évora is het niet zo evident om op zondagavond een restaurant te vinden. De meeste zijn dan gesloten, zo ook de twee bib gourmands die ik had aangeduid. Dan maar het advies van de receptioniste van het hotel gevolgd en gegeten bij 1/4 para as 9. Het was niet slecht, maar ook geen hoogvlieger.

De volgende dag, na een super bio ontbijt (deels buffet, deels à la carte) Évora verder bezocht. Het mooie park onder andere, de route van de megalieten in Guadalupe gereden en naar het zeer hoog gelegen Évora Monte waar buiten een oude kasteelruine niets te zien was.'

s Avonds hebben we gegeten in de BL Lounge (bib). Niet de typische eenvoudige Portugese gerechten, maar een meer verfijnde keuken. We aten er onder andere een voorgerecht van koude aardappelen met knoflookmayonaise en favas com chorizo. Voor mij nadien een heerlijke risotto met groene asperges en gambas, voor manlief een reusachtige perfect gegrilde tonijnsteak. Ook een dessert van de dessertwagen mocht hier niet ontbreken (voor manlief althans). Het weer in Évora was eigenlijk perfect voor sightseeing: warm, doch niet té met veel zon en af en toe wat witte wolkjes.

Op 12 juni 's morgens zijn we dan via de N wegen naar Cabanas de Tavira (ons 'home away from home') gereden. Een prachtige rit, strakblauwe lucht, dwars door de mooie natuur van de Alentejo en het Parque Natural do Vale do Guadiana. Net zoals vorig jaar hebben we ook nu weer genoten van de vergezichten onderweg: rijstvelden, olijfgaarden, wijnstokken, kurkeiken, ooievaars, oneindige graanvelden, zonnebloemen, …

Al snel vonden we onze residentie Cabanas Gardens en werden we door Chris naar ons appartement op de 1ste verdieping gebracht. Een mooi en nieuw appartement, niet zo groot als dat van vorig jaar, maar wel met alles erop en eraan, ook een ondergrondse garage en een lift. Net als vorig jaar was het ook hier zeer rustig.

Over de Algarve heb ik nog weinig te vertellen. We kennen het er ondertussen wel zo’n beetje. We hebben dankzij Tripadvisor nog wel wat nieuwe restaurantjes ontdekt, buiten het over-toeristische circuit, m.a.w. in een iets duurdere prijsklasse maar nog steeds maar een fractie van onze Belgische prijzen. Zo hebben we o.m. gedineerd bij Amore Vero, da Bairrada, Mesa do Cume en Jamie’s Cozinha. En verder de bekende adresjes van vorige jaren. Én ik heb één keer het fornuis gebruikt in ons appartement!

We hebben hier over het algemeen zeer mooi en aangenaam weer gehad, met één dag een uitschieter naar 41° toen we op uitstap waren naar Silves en Lagos. Lagos is een leuke badstad trouwens. Ook nog vrij authentiek, maar wel veel drukker dan Tavira.
De laatste dagen was er veel wind op het strand maar dan bood het heerlijke zwembad uitkomst. We hebben deze keer vaker het strand van Praia Verde bezocht. Eens iets anders dan Cabanas.

Op 21 juni zat onze tijd er hier op en met pijn in het hart namen we afscheid van de Algarve, om in één ruk weer naar het noorden te rijden, naar Porto waar we twee dagen nadien onze terugvlucht naar Brussel zouden nemen. Maar eerst nog een paar dagen genieten van de – voor mij – leukste stad in Portugal: Porto.

Ik had voor het gemak hetzelfde hotel geboekt als vorig jaar. Het is goed gelegen, heeft een garage in de buurt en – niet onbelangrijk – het is vlot te bereiken. Om 17u15 ingecheckt en om 17u30 zaten we al aan de porto! Nadien zijn we naar de Ribeira gelopen en hebben we de rivier gevolgd naar het nieuwe stadsdeel, een wijk met veel moderne gebouwen, dit mede dankzij de aanwezigheid van een befaamde universiteit voor architecten.

We hadden zo lang gelopen dat we om 21u compleet doodop het eerste het beste restaurant aan de Ribeira zijn binnengestrompeld. Ik herinner me niet eens de naam …

Het was die avond voetbal. Tsjechië speelde tegen Portugal en Portugal won! Wat een feest in de stad. Nooit gezien, nooit meegemaakt. Wij liepen ook met een (zeer bescheiden) Portugese vlag rond en het is onvoorstelbaar hoe je dan gewoon wordt opgenomen in het feestgedruis. Ik kan niet tellen hoeveel keer wij op straat omhelsd zijn door wildvreemden. Het was een heel fijne ervaring in ieder geval.

Dag twee, na een copieus ontbijt in het hotel, zijn we te voet tot aan de Ribeira gelopen en hebben daar de oude tram 1 genomen naar Foz de Douro, een soort voorstadje van Porto met luxe winkels en villa’s langsheen de ‘strand’-boulevard. Totaal iets anders dan de oude (voor mij echte) stad Porto.

Daar hebben we een eind langs de boulevard gelopen en wat gedronken op het terras bij Shis. Er stond veel wind maar achter het glas was het heerlijk. De prijs van een glas doodgewone porto was wel zwaar overdreven.

Nadien zijn we verder doorgelopen tot helemaal aan het einde van Matosinhos (het strand van Porto). Volgens de ober bij Shis was het maar een kwartier lopen, maar ik vermoed dat hij het zelf nooit gedaan heeft want wij hebben er een uur over gedaan, en flink doorgestapt ook nog! We zijn dan gaan kijken bij Os Lusíadas of het wat voor ons was (tip van een zakenrelatie) en hebben ter plekke gereserveerd voor het diner. Daarna op een terras aan de boulevard in Matosinhos een heerlijk verse gegrilde dorade gegeten. Samen met gebakken aardappelen in de schil en een flinke portie groenten 6 euro … Helemaal voldaan van het eten hebben we dan maar de bus teruggenomen naar de stad en zijn daar op een terras aan de kade van de Douro neergeploft.

’s Avonds hebben we de bus terug genomen naar Matosinhos voor ons – letterlijk – laatste avondmaal bij Os Lusíadas. We hebben hier de robalo nao forno ao sal (zeebaars in zoutkorst) gegeten, een gerecht waarvoor dit restaurant bekend staat. Het serveren van de vis is nog een heel ritueel dat kundig door de stijfdeftige ober werd uitgevoerd. We hebben hier lekker gegeten hoewel ik de bediening veel te stijf vond. Er kon geen lachje vanaf. De mensen spraken ook nauwelijks Engels. Ik had het gevoel dat dit meer een restaurant is voor zakenmensen. In ieder geval: de rekening viel mee want, zoals bij alle betere visrestaurants, worden ook hier de prijzen aangegeven per kilo. Het blijft dus tot op het einde een verrassing wat je uiteindelijk gaat moeten betalen.

En na een laatste slechte nacht was dan echt het moment van opstappen aangebroken. Nog een laatste pingu (espresso met een beetje melk) op een terras in de zon, de auto ingeleverd (2800 km), en dan maar wachten op onze terugvlucht. En ondertussen alvast dromen van de volgende vakantie …

Info hotels (geselecteerd aan de hand van reviews op Tripadvisor, Fodor’s en booking.com):

Braga (3 nachten): Bracara Augusta, historisch hotel in het centrum van Braga. Klassieke kamer, niet al te groot, met een breed bed, bureau en zitje, flatscreen TV. Pillow menu, badjassen en een goed gevulde minibar. Er stond een fles water en een mandje fruit dat de volgende dagen werd aangevuld. Kamer was goed af te sluiten met luiken. Ruime badkamer in marmer met ligbad en kwaliteitsproducten, ook een scheerspiegel. Bad- en bedlinnen met het embleem van het hotel. Gratis wifi. Gratis parkeerplaats in voor het hotel gereserveerde parkeervakken op straat. Tuinterras en goed restaurant, stijlvol bemeubeld. ’s Morgens uitgebreid ontbijtbuffet. Buiten gewone koffie ook een professioneel Nespresso apparaat met veel verschillende cupjes. Prijs/kwaliteit: goed.

Óbidos (4 nachten): Real d’Óbidos, historisch hotel net buiten de stadsmuur in middeleeuwse stijl. Aparte sfeer, deed een beetje kloosterachtig aan. Personeel was gekleed in middeleeuwse klederdracht, wat ik toch wel overdreven vond. Klassieke kamer met twee extra lange queensize bedden, bureau en zitje. Pillow menu. Iedere avond een chocolaatje op het hoofdkussen. Flatscreen TV. Mooie ruime badkamer met ligbad. Bad- en bedlinnen met het embleem van het hotel. Zeer dunne muren! Internet te betalen (hotspot, 5 euro voor 24u op te gebruiken binnen de 7 dagen). Zwak signaal. Gratis garage onder het hotel. Zwembad met ligstoelen en terras. Groot salon met verschillende zithoeken naast de lobby met kasten vol met drank waarvan je jezelf mocht bedienen, systeem 'honesty bar'. ’s Morgens uitgebreid ontbijtbuffet, met o.m. champagne en – helaas – afbakbroodjes. De ontbijtruimte was groot en had nauwelijks daglicht. Niet echt gezellig. Prijs/kwaliteit: goed. Het minst goede hotel deze vakantie.

Évora (2 nachten): Albergaria do Calvário, luchtig boutique hotel net binnen de stadsmuren gelegen. Ruime, luchtige doch vrij sobere kamer met een standaard dubbel bed. Pillow menu. Koelkastje met een paar flesjes water (gratis), flatscreen TV. Kleine badkamer in marmer met douche. Bad- en bedlinnen met het embleem van het hotel. Gratis wifi. Gratis garage onder het hotel (met voiturier). Diverse salons en een gezellige binnentuin waar je ’s morgens kon ontbijten of een lichte lunch bestellen. ’s Morgens uitgebreid ontbijt met organische producten, deels als buffet en deels à la carte. Verse pannenkoeken, eieren, spek, espresso, cappuccino, … alles naar believen. Wat hier vooral zal bijblijven is de hartelijkheid van het personeel. Nog nergens hebben wij ons zo welkom gevoeld. Prijs/kwaliteit: misschien iets te duur.

Cabanas de Tavira (9 nachten): nieuw appartement op de 1ste verdieping in residentie Cabanas Gardens met één slaapkamer met een goed dubbel bed, badkamer met bad, lavabomeubel, bidet en toilet. Verder een ruime living met grote flatscreen TV, DVD en BluRay-speler, iPod docking station, een hele kast vol met DVD’s, en verder een keuken met alles erop en eraan, incl. was- en vaatwasmachine, een terras met tuinmeubilair. Airco/verwarming. Gratis wifi. Gemeenschappelijk zwembad met ligbedden, ondergrondse garage. Alle deuren en poorten te openen met toegangscode. Gratis wifi. Prijs/kwaliteit: meer dan correct.

Porto (2 nachten): Porto Trindade, vrij nieuw designhotel, goed gelegen in het stadscentrum. Kamer 100% geluidsdicht, niet erg groot en de kasten volgestouwd met kussens. Pillow menu dus! Verder een flatscreen TV, koffie- en theezetfaciliteiten. Kleine design badkamer met douche, lavabo en toilet met goede producten. Bad- en bedlinnen met het embleem van het hotel. Gratis wifi, zwak signaal op de 5de verdieping. ’s Morgens uitgebreid ontbijtbuffet. Parkeergarage op 300m, het hotel nam de kosten tussen 18u en 09u voor zijn rekening. Prijs/kwaliteit: meer dan correct.

Pas de Calais

 

Even er tussenuit

Wat krikt een mens toch op van er zomaar even een paar daagjes tussenuit te zijn. Het had wat voeten in de aarde, want ik had eigenlijk geboekt van maandag tot donderdag om te gaan fietsen op Terschelling. Nu waren de weergoden ons niet zo goed gezind (10° en windkracht 4), dus annuleren die handel. We zouden dan maar thuis blijven, er moest nog wat geklust worden. Zondagavond hadden we zoiets van: wat doen we een hele week thuis?, want we zijn beiden in verlof. Iets anders gezocht dus, waarbij onze keuze viel op de regio Nord - Pas-de-Calais om lekker uit te waaien op de mooie stranden en mocht het weer het niet toelaten, stadjes kijken.

Maandag na de lunch maar direct begonnen met een fikse strandwandeling: van Wimereux naar Ambleteuse. Een uur heen, een uur terug. We hadden een jas aan en nog een pull, maar we heben beide in de loop van de wandeling uitgetrokken want het was best wel warm op het strand, en er stond geen wind. Heerlijk weer gewoon.

Eigenlijk is dit best een moeilijk strand om te bewandelen want het ligt er vol met kleine en grotere mosselbanken. Het verbaasde ons dan ook dat er zoveel mosselen bovengehaald worden daar. Er waren best veel mensen die daar hun avondmaal bij elkaar aan 't schrapen waren: mosselen en couteaux.

's Avonds ingecheckt in Château des Tourelles in Le Wast, een onooglijk dorp zo'n 15 km uit de kust. De kamers waren wat gedateerd maar functioneel en spic & span. De ontvangst was erg hartelijk. Ik had dit hotelletje gekozen omwille van de uitstekende reviews over het hotelrestaurant, zowel op Tripadvisor als op L'Internaute. Deze laatste is echt mijn houvast voor restaurants in Frankrijk. We hebben het ons weer niet beklaagd!

Je kan hier logeren in kamer met ontbijt of in halfpension. Als je halfpension boekt en je wil toch een van de menu's of à la carte eten, dan wordt de prijs van het halfpension (15 euro) van de rekening afgetrokken. Ik had via booking.com geboekt en uiteindelijk veel meer betaald dan dat we halfpension zouden geboekt hebben bij het hotel en onze menu's laten verrekenen met de halfpension prijs. Weer een les geleerd.

M. koos voor het menu à 33 euro (4 gangen keuzemenu), mij bevielen de gerechten van het menu van 25 euro (3 gangen keuzemenu) beter. De wijnkaart is hier enorm uitgebreid en, zoals het een chauvinistische Fransoos betaamt, bestond ze uitsluitend uit Franse wijnen. Voor elk wat wils, en zeker niet te duur. Ik was ook geweldig gecharmeerd van het mooie servies.

En wat hebben we gegeten ...
Manlief: escargots van Radinghen met gerpersilleerde lookboter, eedenborst met fijne groenten en aardappelkroketten, kaas van de kaaswagen, chocoladedessert in crème anglaise.
Ikzelf: feuilleté de saumon (bladerdeeg en zalm) in een romige saus met dille, kabeljauwstaart op een bedje van prei in een (alweer) romige saus, tulp met 3 bollen (!) sorbet en wat verse vruchtjes.

En toen konden we geen pap meer zeggen.

De volgende morgen na een lekker ontbijt - een typisch Frans ontbijt, aan tafel opgediend hier - gewikt en gewogen of we nog en nacht zouden blijven. Helaas had ik de nacht weer slapeloos doorgebracht dus heb ik er, met pijn in het hart, voor gekozen er een lange dag van te maken en 's avonds naar huis te rijden zodat ik in in mijn eigen bed kon bijslapen.

's Morgens hebben we de ville fortifiée van Boulogne-sur-Mer bezocht en nog wat door de winkelstraten gelopen. Ook nog wat kleding gekocht natuurlijk. 's Middags geluncht in de zon op de Place Dalton, en in de namiddag naar Wissant gereden voor nogmaals een twee uur durende strandwandeling. Van Wissant naar Cap Blanc-Nez deze keer. Het was iets frisser op het strand en er stond een beetje wind maar we waren toch blij dat we de jassen in de auto hadden gelaten.

Na nog wat te hebben gedronken op een van de schaarse terrasjes in Wissant en een warme maaltijd wat verderop in De Panne keerden we voldaan naar huis terug.

We waren maar twee dagen weg, maar het heeft ons enorm veel deugd gedaan.